سنجش پايداري اجتماعي محلات بر اساس ديدگاه ساكنان (نمونه موردي: محله فيض آباد شهر كرمانشاه)

Assessment of social sustainability at neighborhood level based on the residentsʹʹ views (Case Study of Faizabad neighborhood in the city of Kermanshah)

تمركز توسعه در شهر ها و توجه به مفاهيم كالبدي و هندسي و غفلت از اهداف اجتماعي در طرح هاي توسعه شهري، شهرها را با چرخه نامطلوبي از عدم تعادل اقتصادي- اجتماعي و زيست محيطي روبرو كرده و چالش هاي زيادي را از نظر فقر، جرم و بزهكاري، تعارضات فرهنگي، نزول كيفيت زندگي، از هم گسيختگي هاي اجتماعي و غيره به وجود آورده است. رويكرد توسعه پايدار، برنامه ريزي و مديريت شهري را از خردترين واحد شهر يعني محله مورد توجه قرار داده و با رويكرد اجتماعي سعي در شناسايي ظرفيت هاي موجود در محله ها و كاربست آنها به منظور ترميم و بهبود شرايط موجود و و ايجاد انعطاف لازم براي حل مشكلات آينده دارد. در اين ميان تلقي شهروندان از محله خود در تحليل وضع موجود به دليل انعكاس شرايط عمومي محله و محيط زندگي افراد حايز اهميت مي باشد. همچنين برداشت شهروندان از محله خود بسياري از واقعيت هاي محيط را نمايان مي سازد كه از جنبه هاي اجتماعي برنامه ريزي درخور اهميت است. هدف اصلي اين تحقيق تعيين ميزان پايداري اجتماعي در سطح محله فيض آباد شهر كرمانشاه با استفاد از ديدگاه ساكنين است تا از اين طريق بتوان راهكارهايي را براي ترميم و بازخواني پايداري اجتماعي استخراج و پيشنهاد نمود. راهبرد اصلي تحقيق كمي است كه در آن با بهره گيري از روش توصيفي- تحليلي، همبستگي معيارهاي تدقيق شده شناسايي و ميزان پايداري اجتماعي محله بررسي شده است. بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق، تمام معيارها تاثير مستقيمي بر ميزان پايداري اجتماعي محله مي گذارند اما شدت تاثير معيارها متفاوت است. از اين نظر، معيارهاي رضايتمندي، امنيت اجتماعي و ثبات اجتماعي داراي بيشترين همبستگي با مفهوم پايداري اجتماعي در سطح محله بوده و از ديدگاه ساكنان بيشترين تاثير را بر سطح پايداري اجتماعي محله دارند.

More concentration of development in cities and more attention to their physical and geometric aspects at the expense of their social goals have faced them with imbalance socioeconomic and environmental problems and created many challenges in terms of poverty, crime and delinquency, cultural conflicts, quality life decline and social disruption. Sustainable development approach usually considers small unit of urban spatial structure, namely the neighborhood, in planning and urban management of cities and tries to identify existing potentials across the neighborhood regarding its social dimension to restore and improve existing conditions and make it more flexible and resilience to future problems. In this regard, residentsʹ attitudes towards the neighborhood are great important because their views reflect general conditions of the neighborhood and more details of their own living environment. Moreover, peopleʹs perception of the neighborhood can clarify the reality of the environment, those aspects which are so important in the direction of social planning. In this regard, the main aim of this study is to identify the level of social sustainability at the neighborhood regarding the views of its residents. The results can pave the way for some strategies to restore and refresh social sustainability. The main research strategy is quantitative which utilizes an analytical method based on the correlation analysis to identify and asses social sustainability measurements of the neighborhood. Based on the results, all criteria have a direct impact on the neighborhood social sustainability, but the intensity of their impact is different. In this respect, satisfaction, social security and social stability measurements have the highest correlation with the concept of social sustainability in the neighborhood. This means that they were recognized by the residents as the most effective factors affecting the level of social sustainability in Faizabad neighborhood.