تحليل شرط تقديم انتقال مالكيت مبيع و آثار آن در حقوق ايران

Analysis of Precedent Condition of Transfer of Ownership in the Sale Contract and its Legal Consequences in IranianLaw

در نظام حقوقي ايران، عقد بيع متشكل از دو تمليك متقابل است كه با هم به وجود ميآينـد و از لحاظ موقعيت سببي در يك رتبه قرار دارند. )ماده 338قانون مدني( اما عليرغم اين هم رتبه بودن، تقدم و تـاخر زمـاني دو تمليـك ممكـن اسـت؛ زيـرا دوگـانگي »زمان« امور اعتباري به ما اجازه ميدهد ضمن حفظ ارتباط سببي تعهدات،آنها را از لحاظ زماني از يكـديگر جـدا كنـيم. بنـابراين هرچنـد ديـدگاه سـنتي فقهـي و حقـوقي، صـحت چنـين شـرطي را نميپذيرد اما با توسل به رويكرد جديد و تاكيد بر عليتهاي اعتباري ميتوان تقدم در آثـار عقـود را پذيرفت. موضوعي كه در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته آن اسـت كـه طـرفين مـيتواننـد بـه اراده خويش توافق به تقديم »زماني« انتقال مالكيت نمايند؛ چـرا كـه حـوزه امـور اعتبـاري جـدا از امـور تكويني و تابع جعل جاعل و اراده طرفين ميباشد و بنابر اصـل حاكميـت اراده و اصـاله الاباحـه و ماده 10قانون مدني بايستي حكم به صحت چنين توافقاتي داد و نبايد با تفاسيري خشك و فلسـفي محض ضمن ناديده گرفتن اراده افراد در پي حل مسايل حقوقي بود