بررسي ارتباط ويژگي هاي عملكردي گونه چاي كوهي (Vahl. Stachys lavandulifolia) با برخي ويژگي‌هاي خاكي و توپوگرافي (مطالعه موردي: مراتع انگمار، حوزه آبخيز لاسم)

امروزه استفاده از شاخص هاي اكولوژيك براي شناخت وضعيت اكوسيستم ها و پايش و ارزيابي تغييرات ايجاد شده در طي زمان، به صورت امري متداول تبديل شده است. لذا هدف از اين تحقيق بررسي سطح برگ ويژه، ماده خشك برگ و ارتفاع گياه چاي كوهي و ارتباط آنها با برخي عوامل محيطي شامل خصوصيات خاك و توپوگرافي در مراتع انگمار حوزه آبخيز لاسم بود. براي تعيين خصوصيات خاك و بررسي ارتباط آنها با ميزان سطح ويژه برگ، درصد ماده خشك برگ و ارتفاع گياه،30 نمونه خاك از عمق 0-30 سانتي متري تهيه و ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي نمونه هاي خاك در آزمايشگاه اندازه گيري شد. براي تعيين عوامل فيزيوگرافي و خاك بر روي سطح برگ ويژه و ماده خشك برگ گونه چاي كوهي، از آزمون مربع كاي (ضريب همبستگي پيرسون) و رگرسيون چندگانه استفاده شد. نتايج آزمون مربع كاي نشان داد كه بين درصد ماده خشك برگ با عوامل توپوگرافي شامل ارتفاع از سطح دريا، جهت هاي جغرافيايي و شيب رابطه معني داري وجود ندارد. بين عوامل خاكي (اسيديته، نيتروژن و درصد شن) و سطح ويژه برگ ارتباط معني داري مشاهد شد. هم چنين فاكتورهاي اسيديت ه،كربن آلي، فسفر و درصد رس با درصد ماده خشك برگ ارتباط معني داري در سطح اطمينان 95 درصد داشتند. نتايج نشان داد كه بين شاخص سطح برگ ويژه با ارتفاع گياه 03/0 sig= و417/0 R2= در سطح 5 درصد ارتباط معني داري وجود دارد.