درآمدي بر فكر شرق و غرب در تفكر هايدگر

هايدگر پس از وجود و زمان مهم‌ترين مباحث فلسفه خود را با به‌كاربردن مداوم تعابيري چون اروپايي، مغرب زميني و غربي به بحث در باره غرب بر‌مي‌گرداند. همچنين او در اولين سال‌هاي فعاليت دانشگاهي‌اش در آغاز دهه بيست قرن گذشته اغلب به اشپنگلر و كتاب افول مغرب زمين او مي‌پردازد. همين‌ها حاكي است از موضوعيت «مسيله غرب» در فلسفه او. از سوي ديگر هايدگر بخصوص بعد از جنگ دوم جهاني به گفتگو با شرق پرداخته‌است، گفتگويي كه مهم‌ترين اصطلاحات فلسفي‌اش مثل وجود، عدم، دازاين، مابعدالطبيعه و… را در آن به ميان مي‌آورد. درعين‌حال رابطه او با شرق آسيا هم ديرينه بوده و به همان اوايل دهه بيست قرن قبل برمي‌گردد. اين‌ها نيز حكايت از موضوعيت «مسيله شرق» در فلسفه او مي‌نمايد. نكته سوم آنكه اين دو مسيله درهم تنيده‌اند، يعني مي‌بايد آن دو را در مسيله واحد «شرق و غرب» با هم فهميد. نوشته حاضر مي‌كوشد با اشاره اجمالي به گستردگي ارتباط مسيله واحد شرق و غرب با اهم مسايل فلسفه هايدگري اين نظريه را پيش بنهد كه اين مسيله نشان‌دهنده راه فكري اين متفكر بزرگ است و از‌اين‌رو مي‌بايد آن را مبناي فهم و تفسير راه فكري هايدگر قرار داد. محوريت مسيله شرق وغرب اما تعارضي با مسيله وجود ندارد كه خود او آن را به‌عنوان ام‌المسايل فلسفه‌اش معرفي مي‌كند، چرا‌كه با خود پرسش وجود هايدگر نيز عجين است. به همين دليل با اين مسيله حتي مي‌توان خود پرسش وجود او را مورد پرسش قرار داد.