اثربخشي رويكرد واقعيت درماني گروهي بر منبع كنترل و راهبردهاي مقابله اي

راهبردهاي مقابله اي، اقداماتي شناختي - رفتاري است كه توسط فرد براي اداره ي خواسته هايش در موقعيت هاي استرس زا و دشوار به كار مي رود. منبع كنترل نيز به اين باور اشاره دارد كه شخص تا چه اندازه پيامدهاي زندگي خود را در خود يا بيرون از خود جستجو مي كند. اين دو متغير، نقش مهمي در سلامت رواني فرد ايفا مي كنند. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير واقعيت درماني گروهي بر تغيير منبع كنترل و راهبردهاي مقابله اي دانشجويان دختر بود. بدين منظور، طي يك مطالعه ي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه گنترل و انتساب تصادفي از بين دانشجويان مراجعه كننده به كلينيك دانشگاه فردوسي مشهد، 20 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گره آزمايش و كنترل كاربندي شدند. گروه آزمايشي به مدت 8 جلسه، تحت آموزش واقعيت درماني گروهي قرار گرفت. گروهها قبل و بعد از مداخله ي ، از نظر راهبردهاي مقابله اي و منبع كنترل مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج تحليل كواريانس نشان دهنده ي آن بود كه واقعيت درماني بر تغيير نمرات منبع كنترل و كاهش استفاده از راهبرد هيجان مدار موثر است.