تاثير سطوح مختلف يك پليمر محلول در آب و قارچ ميكوريز بر جذب كادميم شبدر برسيم

كادميوم يك فلز سنگين است كه اثرات مخرب زيادي بر كيفيت محصول دارد. افزون بر آن، يك عنصر بسيار متحرك در محيط زيست مي باشد و گياهان مي توانند به آساني كادميوم را جذب و آن را به اندام هاي مختلف خود منتقل كنند. كادميم به راحتي وارد چرخه غذايي انسان و حيوانات شده و سلامتي آنها را به مخاطره مي اندازد. بمنظور مطاله ثاتير كاربرد يك پليمر محلول در آب و تلقيح با قارچ ميكوريز بر غلظت كادميم در گياه شبدر پرورش يافته در خاك هاي آلوده به سطوح مختلف كادميم، يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي و در 3 تكرار در گلخانه دانشكده كشاورزي دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل سطوح مختلف يك پليمر محلول در آب (صفر، 150 و 300 كيلوگرم در هكتار)، سطوح تلقيح با قارچ آربوسكولار ميكوريز(گلوموس موسائه) (با و بدون تلقيح با ميكوريز) و سطوح مختلف آلودگي خاك به كادميم (0،5، 10، 20، 40 و80 ميلي گرم در كيلو گرم) بودند. نتايج نشان داد كه تلقيح گياه با قارچ ميكوريز جذب كادميم توسط ريشه گياه را 72% افزايش ولي جذب كادميم اندام هاي هوايي را 8/18% كاهش داد و مانع از انتقال كادميم از ريشه به اندام هاي هوايي گياه گرديد. جذب كادميم اندام هاي هوايي و ريشه گياه در اثر كاربرد 300 كيلوگرم پليمر در هكتار به ترتيب 46% و 5/37% نسبت به تيمار شاهد كاهش يافت.