آمايش فضايي شهرستان هاي استان هرمزگان با استفاده از روش‌هاي تصميم-گيري چندمعياره

Spatial Planning of the Hormozgan Provinces by Using of Multi Criteria Decision Making

آمايش‌ فضايي، مجموعه‌اي از دانش‌هاي جديد است كه به طرز هماهنگ و تلفيق يافته عمل مي‌كنند و كارشناسان رشته‌هاي گوناگون علوماجتماعي، مهندسي و علوم‌ جغرافيايي با مشاركت گروهي و گفت و شنود منطقي مي‌توانند، در محدوده ي مسايل آمايش سرزمين مطالعه و برنامه‌ريزي كنند. پژوهش حاضر، با چنين هدفي به بررسي چگونگي برخورداري فضايي در سطح استان هرمزگان پرداخته است. شاخص‌هاي اين پژوهش توسعه ي زيرساخت ها و امكانات بهداشتي- درماني است كه كيفيت توزيع آن در سطح شهرستان هاي استان هرمزگان مقايسه شده است. روش مطالعه در اين پژوهش، علي- مقايسه اي بوده و تلفيق روش شباهت به گزينه ي ايده آل (TOPSIS)، تحليل سلسله مراتبي (AHP) و روش تحليل خوشه اي استفاده شده است. نتايج اين تحقيق مي دهد كه عدم برخورداري نسبي در سطح استان هرمزگان از لحاظ برخورداري از شاخص‌هاي توسعه ي بهداشتي-درماني مشاهده مي-شود؛ چنانكه شهرستان بندرعباس به عنوان مركز سياسي-اداري استان، برخوردارترين شهرستان از نظر شاخص توسعه محسوب مي-شود و اختلاف نسبتاً زيادي با ديگر شهرستان‌هاي اين استان دارد. بنابراين، توسعه ي فضا در استان هرمزگان، نيازمند به كارگيري اصول و بنيادهاي آمايش سرزمين با رويكرد توسعه ي پايدرا است.

Spatial Planning is a comprehensive and methodological totality from the composition of management capacities and comprehensive geographical indicators. This combined knowledge, deals with, organizing space, developed for the purpose, homogeneous and heterogeneous distribution of development in all areas and land areas and support sustainable development. Thus, identification and characterization of the spatial distribution of discrimination and injustice in the way that knowledge is possible. This study aims to examine how such a distributed development is conducted in the province. Among the indicators of development, infrastructure and health facilities opted to investigate the distribution and development of Hormozgan province-level city (14 elected city) is compared. The methodology of this study is descriptive-analytical and using of multi-criteria decision making (MCDM) techniques like combined methods of TOPSIS, AHP and Cluster Analysis. The results showed that there is a level of deprivation in the province in terms of health status indicators, and spatial distribution, so that the city of Shiraz, as the political center of the province, is developed most, city of geography of organization, is a relatively large difference between the development index and other cities.