كاربرد رويكرد فازي- استوار در مكان يابي تسهيلات با هدف حداقل كردن هزينه‌هاي حمل و نقل و سوخت

امروزه علم تحقيق در عمليات در زمينه‌هاي گوناگون، به طور گسترده استفاده مي شود. يكي از حوزه‌هاي كاربردي تحقيق در عمليات مسايل مكان يابي تسهيلات است. در اين پژوهش، يك مدل برنامه ريزي رياضي براي مكان يابي و تخصيص بهينه توسعه داده شده است. اين مدل شامل دو تابع هدف است. تابع هدف اول براي مينيمم سازي مجموع هزينه‌هاي حمل و نقل، به اضافه هزينه ثابت استقرار تسهيلات به كار مي‌رود. به علت اهميت انرژي و نقش اساسي سوخت‌هاي فسيلي در حمل و نقل، در تابع هدف دوم به مينيمم سازي مجموع هزينه‌هاي سوخت مصرفي پرداخته مي‌شود. براي هم‌خواني مدل مربوطه با شرايط واقعي، هزينه‌هاي سوخت در اين مدل به شكل پلكاني در نظر گرفته مي‌شود. در اين مدل ضرايب تابع هدف به شكل غير قطعي فرض شده‌اند. همچنين، بعضي از محدوديت‌ها نيز فازي هستند. با ارايه يك رويكرد جديد اين مدل به مدلي قطعي تك هدفه تبديل مي‌شود. براي اثبات كاربردي بودن مدل، اين مدل براي مكان يابي در شرايط واقعي به كار برده شده است.