مروري بر روش هاي اندازه گيري ويژگي هاي حسي

يكي از مباحث عمده در حوزه علوم روان-فيزيك به اندازه گيري مقدار تغييرات در واكنش هاي حسي مربوط مي شود. در سامانه حسي كه محركه هاي فيزيكي، ورودي ها و احساسات خروجي ها را تشكيل مي دهند توابع اندازه گيري فقط به شرط قابليت اندازه گيري محركه ها و پاسخ هاي حسي قابل دستيابي هستند. از جمله كاربردهاي چنين توابعي در علوم رنگ و نساجي مي توان به بررسي فرمول هاي اختلاف رنگ، پژوهش در باره احساس رنگي افراد، ارائه شاخص هاي ارزياب رنگ، بررسي ويژگي هاي ساختاري منسوج بر اساس پارامترهاي حسي نظير زيردست، نرمي و لطافت اشاره كرد كه همگي مبتني بر كمي كردن ويژگي هاي حسي درك شده است. بديهي است، درك و بيان كمي چنين پديده هايي كه در ارتباط مستقيم با مفاهيم روان-فيزيك هستند به سادگي امكان پذير نيست. از سوي ديگر، براي پرهيز از خطاهاي جدي، انجام محاسبات نامناسب و نيز نتيجه گيري غلط، ضروري است كه پژوهشگر، شناخت كافي از روش اندازه گيري و نوع مقياس لازم براي تجزيه و تحليل اندازه گيري ها را داشته باشد. در اين راستا پژوهش حاضر، مروري كوتاه بر روش هاي اندازه گيري ويژگي هاي حسي و نحوه مقياس دهي به آنها را ارائه مي كند.