اثربخشي گروه درماني شناختي وجودگرا برافسردگي والدين فرزندان مبتلا به سرطان

Effectiveness of Group Cognitive-Existential Therapy on Depression of Parents with Children Having Cancer

اين مطالعه به منظور بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي وجودگرا بر افسردگي والدين فرزندان مبتلا به سرطان با استفاده از شيوه نيمه آزمايشي با پيش – پس آزمون و گروه گواه انجام گرديد. براي اين منظور 30 والد (24 تا 54 ساله) كه فرزندشان به دليل ابتلا به بيماري سرطان در بيمارستان محك تحت درمان پزشكي قرار داشته و داوطلب شركت در برنامه مشاوره بودند به تصادف در دو گروه آزمايشي و شاهد گمارده شدند. قبل از مداخله درماني، هر دو گروه با آزمون افسردگي بك- II مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه آزمايشي در دوازده جلسه 90 دقيقه اي گروه درماني شناختي وجودگرا كه به صورت 2 جلسه در هفته اجرا گرديد شركت نمودند، در حالي كه گروه شاهد در اين مدت از هيچ گونه مداخله رسمي روانشناختي استفاده نكردند. در پايان مداخله، هر دو گروه مجددا با آزمون مذكور مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 براي اجراي آزمون آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.نتايج حاكي از وجود تفاوت معني دار در ميزان افسردگي دو گروه به نفع گروه آزمايش ( 01/0 > p) بود و نشان داد كه گروه درماني شناختي وجودگرا مي‌تواند در كاهش افسردگي والدين فرزندان مبتلا به سرطان موثر باشد.

This Study used a semi experimental method using the pretest – posttest and control group to evaluate the effectiveness of cognitive-existential therapy on depression of parent with children having cancer. For this purpose, 30 parents with children having cancer (24 to 54 years old) were divided randomly into experimental and control groups. Both groups were evaluated with Beck depression Inventory–II (1996), before the intervention. The experimental group received group cognitive-existential therapy in 12 sessions, each lasting 90 minutes (2 sessions per week), but no formal psychological intervention was applied in control group. At the end of intervention, both groups were reassessed. The data were processed by SPSS-16 software for statistical analysis of covariance test. Results indicate significant differences in rates of depression between the two groups in favor of experimental group and shows that cognitive-existential therapy can be effective in reducing depression of parents whom their children are diagnosed with cancer.