كاربرد پرسشنامه افسردگي بك – 2 در دانشجويان ايراني

Application of the Beck Depression Inventory-II in Iranian University Students

پرسشنامه افسردگي بك احتمالا رايج ترين پرسشنامه خود-گزارش دهي است كه براي سنجش افسردگي در دانشجويان استفاده مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش بررسي خصوصيات روانسنجي اين پرسشنامه و ارتباط آن با جنسيت و سطح تحصيلات و مقايسه شدت و نوع علايم در گروه بزرگي از دانشجويان ايراني است. به اين منظور تعداد ???? نفر از دانشجويان دوره‌هاي كارشناسي و كارشناسي ارشد دانشگاه شيراز (?/??% دختر و ?/??% پسر) اين پرسشنامه را تكميل كردند. براي محاسبه پايايي پرسشنامه از روش‌هاي دوباره سنجي و ثبات دروني و براي تعيين روايي از روش‌هاي روايي همزمان و روش تحليل عاملي استفاده شد. براي مقليسه ميزان افسردگي دانشجويان دختر و پسر و هم چنين دانشجويان دوره كارشناسي و كار شناسي ارشد از آزمون t مستقل استفاده شد. در مرحله بعد نوع علايم افسردگي در دانشجويان در ارتباط با جنسيت و سطح تحصيلات بررسي شد. نتايج نشان داد پرسشنامه افسردگي بك-? از ثبات داخلي بالا (??/?=?) و در طول زمان از پايايي قابل قبولي (??/? = r) برخوردار بود. اجرا همزمان اين آزمون با پرسشنامه سلامت عمومي ?? سوالي و مقياس افسردگي اضطراب و استرس ?? سوالي نشان داد اين آزمون از روايي همزمان خوبي برخوردار است. انجام تحليل عامل براي كل آزمودني‌ها وجود عامل‌هاي شناختي-عاطفي و جسمي را نشان داد. روش تحليل عامل براي دانشجويان دختر و پسر به تفكيك انجام شد. از نظر ميزان افسردگي، بين دانشجويان دختر و پسر تفاوت معنادار نبود اما دانشجويان دوره كارشناسي نسبت به دانشجويان دوره كارشناسي ارشد بطور معناداري نمرات بالاتري كسب كردند. هم چنين دانشجويان الگوهاي متفاوتي از علايم را نشان دادند. در مجموع يافته‌هاي اين پژوهش روايي و پايايي قابل قبول آزمون افسردگي بك -? در دانشجويان ايراني را نشان داد. الگوي نوع علايم در دانشجويان دختر و پسر متفاوت و شدت علايم افسردگي با سطح تحصيلات دانشجويان ارتباط داشت.

The Beck Depression Inventory is probably the most widely used self-report questionnaire for measurement of depression in university students. This study aimed to evaluate the psychometric characteristics of BDI-II and to detect its relation with sexuality and level of education and comparison of severity and type of symptoms in a large Iranian student sample. A sample of 2260 undergraduate and graduate students (66.8% female, 33.2% male) at the University of Shiraz completed BDI-II. We examined the reliability (internal consistency, test-retest) and validity (concurrent, factor analysis) of BDI-II. Then, we compared the rate of depression using independent t-test in male and female students and also in graduate and undergraduate students. In next step, type of depression symptoms in students was analyzed in relation to sexuality and education. The results showed that internal consistency was high (Cronbachʹs alpha=0.87) and it had an acceptable consistency during the time (r=0.73). The concurrent validity of the BDI-II was supported by positive correlations with different measures (GHQ-28, DASS-21). Factor analysis produced a two-factor solution including cognitive-affective and somatic dimensions for the total sample. The data were also analyzed for sex differences in the factor structure. The difference between boys and girls was not significant but undergraduate students had significantly higher scores than graduate students in BDI-II. Also, students represented various patterns of symptoms. In general, the findings supported the validity and reliability of the BDI-II in an Iranian student sample. The expression of depressive symptoms in Iranian male and female students was different. The severity of depression in students was in relation with the level of education.