سهم اميدواري و غرور ملي در تبيين شادكامي

Role of Hope and National Pride in Predicting Happiness

هدف پژوهش حاضر بررسي سهم اميدواري و غرور ملي در پيش بيني شادكامي است. روش مطالعه حاضر از نوع همبستگي است كه در سال 94-93 در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان انجام شد. بدين منظور 200 نفر از دانشجويان به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب و پرسشنامه هاي شادكامي آكسفورد، اميدواري اشنايدر، و غرور ملي را پر كردند. داده ها با استفاده از آزمون رگرسيون خطي تحليل شدند. با توجه به يافته ها، متغيرهاي اميدواري و غرور ملي پيش بين مثبتي براي متغير شادكامي هستند (01/0P < ). اميد به آينده و ايجاد هويّت فراگير، تقويت شكل ميهن دوستانه دلبستگي ملي، تقويت برون گرايي، فاصله گرفتن از خودمحوري و مخالفت با ديگران موجب افزايش شادكامي مي شود. بنابراين با تقويت اميدواري، غرور ملي، و سبك هاي هويتي مي توان بهزيستي رواني را ارتقا بخشيد.

This research aimed to study the role of hope and national pride in predicting the happiness of college students. The research was a correlational research which was performed among college students in Islamic Azad University of Hamedan in 2014-2015 academic year. For this purpose, 200 students were selected randomly and filled Oxford Happiness, Snyder Hope, and National Pride Questionnaires. Data were analyzed using linear regression. Analysis clearly shows that, hope and national pride are positive predictors of happiness (p < 0/01). Hope for the future and creating an inclusive identity, strengthening a friendly national attachment, strengthening the extroversion, being away from self-centeredness and disagreement with others, will increase happiness. Therefore, by strengthening hope, national pride, and identity styles, psychological well-being can be enhanced.