معناي علم: تحليل و نقد برداشت پديدارشناسانه از سير تكوين علم در انديشه هوسرل

Meaning of Science: Husserl’s Phenomenology and Interpretation of History of Science

ممكن است در برداشتي ساده‌نگرانه به نظر برسد سير تكوين علوم معاصر از الگويي طبيعي و متعين پيروي مي‌كند. ادموند هوسرل در كتاب بحران علوم اروپايي، اين برداشت متداول را متزلزل مي‌سازد. او با روشي خاص مفاهيم بنيادين علم معاصر را تا سرچشمه‌هاي اصلي و حوادث تاريخي كه به پديد آمدن آن‌ها انجاميده است پي مي‌گيرد. او در اين راه با بررسي نمونه تاريخي شكل‌گيري فيزيك گاليله در زمينه تاريخي پس از رنسانس، جايگاه و معناي علم را در زندگي انسان امروز به شكلي خاص تفسير مي‌كند. در اين مقاله تلاش كرده‌ام با بررسي نگاه پديدارشناسانه هوسرل و سنجش نقاط قوت و ضعف آن، داوري هوسرل در مورد تاثير علم بر زندگي انسان امروزي را ارزش‌گذاري كنم.

An established view may naively regard growth of natural sciences bonded in a predetermined order. In Crisis of European Science, Edmund Husserl suggests a totally different view. Applying a method based on his phenomenology, he tracks back the basic concepts of modern science to their historical origin. Through examining the case of generation of Galilean physics against the background of renaissance period, he offers his unique interpretation of status and meaning of science in modern man’s life. In this paper, I will shed some lights on Husserl’s phenomenological method. I will estimate critically Husserl’s judgment about the role of science in the life of contemporary Human.