مروري بر وضعيت تجربي روان‌درمانگري‌ها در ايران

An Overview on the Experimental Situation of Psychotherapy in Iran

در ايران بيش از سيصد پژوهش درباره روان‌درمانگري چاپ شده است. هدف اين پژوهش پاسخ دادن به اين سوال‌ها بود كه پركاربردترين رويكرد روان‌درمانگري كدام است؟ اندازه اثر مداخلات درماني، در طول درمان و در پيگيري‌هاي چقدر بوده است؟ اين پژوهش با بررسي حدود 77 مقاله درصدد پاسخگويي به اين سوالات بود. روش اين مطالعه از نوع مطالعات كيفي و فراتحليل مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها و تعيين قدرت مداخلات از فرمول محاسبه «اندازه اثر» استفاده شد؛ همچنين، براي مقايسه كارايي انواع روان‌درمانگري‌ها از تحليل واريانس يكراهه استفاده شد. يافته‌ها نشان داد، اندازه اثر تمام انواع مداخلات گزارش شده در ايران بين سال‌هاي 1379 تا 1389 (و براي درمان‌هاي معنوي تا 1392) در حد متوسط (بين 5/0 تا 8/0) هستند. رويكرد شناختي رفتاري، پركاربردتر از بقيه بود؛ تعداد يازده مطالعه، به پيگيري اثر مداخله پرداخته‌اند؛ و اندازه اثر كلي مداخلات در پيگيري‌ها، در حد كم 49/0 به دست آمد. بين درمانگري‌هاي معنوي و مذهبي (اغلب در تركيب با درمان هاي معمول) با ساير درمان‌ها تفاوت معناداري ديده نمي‌شود.