سنجش الگوي تعاملي قابليت نوآوري با بقاي شركت‌هاي كوچك و متوسط با ميانجيگري كارآفريني سازماني (موردمطالعه: شركت موادغذايي تهران همبرگر)

يكي از عوامل موفقيت بنگاه ها در دنياي كنوني توجه به نوآوري و قابليت هاي نوآوري در شركت ها است و شركت ها براي تضمين بقاي خود نيازمند قابليت نوآوري هستند زيرا قابليت نوآوري باعث تطابق شركت با محيط پيچيده جهان امروز مي شود. از سوي ديگر، رابطه نوآوري با كارآفريني سازماني بسيار تامل برانگيز و قابل توجه است و در اصل اين نوآوري از اجزا و مولفه هاي جدايي ناپذير و دستمايه كارآفريني سازماني محسوب مي شود. در اين پژوهش با مروري بر اين عوامل، تاثير قابليت نوآوري بر بقاي شركت هاي كوچك و متوسط با ميانجيگري كارآفريني سازماني با استفاده از رويكرد معادلات ساختاري بررسي شده است. روش پژوهش، توصيفي و براساس هدف نيز كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه پرسنل شركت مواد غذايي تهران همبرگر به تعداد 180 نفر است، كه نمونه‌گيري به روش تصادفي ساده انجام شده است و با استفاده از جدول مورگان 123 نفر انتخاب گشتند. پس از جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه به بررسي و تحليل اطلاعات جمع آوري شده پرداخته شد كه نتايج نشان دهنده تاثير مثبت قابليت نوآوري بر بقاي شركت و قابليت نوآوري بر كارآفريني سازماني است