طراحي نظام توسعه مديريت ايمني در صنعت هوانوردي كشور

با توجه به اينكه سوانح و حوادث از خطاها و مخاطراتي ناشي مي شوند كه در كليه سطوح عملياتي سيستم هوايي مستتر هستند ضرورت وجود سيستم يا نظامي به منظور مديريت بر ايمني، به شكلي يكپارچه روش مند و برنامه ريزي شده كه الزامات آن به عنوان يك فرهنگ در كل سازمان نهادينه گردد بيش از پيش احساس مي شود. روش انجام اين پژوهش پيمايشي بوده است. در مرحله اول پيمايش، روش كيفي با مصاحبه ساختار نايافته از گروه هاي كانوني و نمونه گيري هدفمند ازكليه مطلعين كليدي و خبرگان حوزه مديريت ايمني، مورد استفاده قرار گرفت. مرحله دوم پيمايش به روش كمي و با پرسشنامه اي كه اعتبار و پايايي آن مورد تاييد بود در ميان افراد جامعه آماري كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شده بودند، اجرا و با روش مدل معادلات ساختاري تحليل گرديد و در نهايت مدل نهايي تحقيق از بوته آزمايش بيرون آمد. براي سيستم مديريت ايمني چهار كلان فرآيند مديريت عاليه، اصلي، پشتيباني و بازخورد، به ترتيب اهميت در نظر گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه كلان فرآيند مديريت عاليه بيشترين تاثير را بر روي سيستم مديريت ايمني دارد، پس از آن بيشترين تاثير مربوط به كلان فرآيند پشتيباني است. كمترين تاثير را كلان فرآيند بازخورد(بررسي سوانح و حوادث) بر سيستم مديريت ايمني دارد. در نتيجه، به منظور تقويت اهداف كليدي و دستيابي به اهداف كلان سيستم مديريت ايمني، بايد توجه ويژه اي به هر يك از اين فعاليت‌ها وجود داشته باشد.