وارونسازي يك بعدي داده هاي مگنتوتلوريك بر اساس الگوريتم لارسن

One-dimensional Magnetotelluric inversion based on Larsen’s algorithm

مدل نهایی بدست آمده در وارونسازی داده‌های مگنتوتلوریك بایستی تا حد امكان با زمین‌شناسی منطقه مورد مطالعه همخوانی داشته باشد. در اغلب روش‌های وارونسازی یك‌بُعدی مگنتوتلوریك كه بصورت لبه‌های تیز ارایه می شود، مدل‌هایی بدست می‌آید كه انطباق زیادی با زمین‌شناسی منطقه مورد مطالعه ندارد. این عدم انطباق بخصوص در آخرین لایه دیده می‌شود. الگوریتم‌هایی كه بصورت هموار ارایه می‌شود، اغلب آنقدر هموار هستند كه لایه‌های نازك به سختی قابل مدل بوده و یا اصلا مدل نمی‌شوند. در الگوریتم لارسن بخصوص در لایه آخر عدم اعتماد وجود دارد كه لارسن برای حل این مشكل از توابع كرنل استفاده كرده است. اما در روش حاضر برای این منظور از الگوریتم لارسن استفاده شده به اضافه این كه تعداد لایه‌ها در این روش زیاد بوده و اغلب بیشتر از 10 لایه است. در این الگوریتم برخلاف روش لارسن نیازی به حل توابع كرنل نیست و مشكل انتخاب پارامترهای مدل مانند مقیاس ضخامت لایه‌ها حل شده است. نهایتا با به كار بردن داده‌های مصنوعی و واقعی قابلیت این روش نشان داده شده است.

Final model of one-dimensional magnetotelluric inversion should be consistent with geology of the region. In most sharp 1D inversion, final model is not consistent with the geology especially in the last layer. Smooth inversion such as Occam’s method often are very smooth that the thin layers are masked or difficult to model. There is uncertainty in the Larsen’s algorithm (1981), such as sharp algorithms especially the last layers. So Larsen used kernel function to overcome this problem. In the present method, the Larsen’s algorithm has been used while there are multiple layers, usually more than 10. In our method, solving kernel functions are not necessary and the depth scale is selected automatically. Finally, the method has been performed on some artificial and real data successfully.