اولويت بندي شاخص هاي شايستگي باليني عمومي از نظر پرستاران شاغل در بخشهاي اورژانس

Prioritization of general clinical competence indicators from nurses’ view employed in emergency wards

چكيده مقدمه: پرستاري به عنوان يك رشته باليني روز به روز در بخشهاي اورژانس در حال توسعه مي باشد و مسيولين سيستم مراقبت بهداشتي و درماني بايد به طور مداوم شاخص هاي شايستگي باليني پرستاران در اين بخش ها را ارزيابي، تعيين و اولويت بندي نمايند. عدم وجود شاخص هاي شايستگي باليني روشن، ارزيابي را دچار چالش مي نمايد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين شاخص هاي شايستگي باليني عمومي از نظر پرستاران شاغل در بخش هاي اورژانس انجام گرفت. . روش كار: مطالعه حاضر يك مطالعه نياز سنجي است كه به شيوه دلفي در سه مرحله كه مرحله اول آن تعيين شاخص هاي شايستگي باليني عمومي، مرحله دوم دسته بندي شاخص هاي شايستگي باليني عمومي توسط اعضاي پانل تخصصي و مرحله سوم اولويت بندي شاخص هاي شايستگي باليني عمومي به روش تحليل عاملي اكتشافي از طريق نمونه گيري در دسترس در بين 710 پرستار شاغل در بخشهاي اورژانس مراكز آموزشي درماني استان گيلان در طي مدت 2 ماه انجام گرفت. در نهايت از تحليل عاملي اكتشافي جهت اولويت بندي نهايي بهره گرفته شد. نتايج: در مرحله اولويت بندي شاخص هاي شايستگي باليني عمومي، 5 عامل 30 عبارت دسته بندي شده توسط پانل تخصصي، مدل ساختارمندي را فراهم نمود كه در سه حيطه برقراري ارتباط (10 عبارت)، مديريت بلايا و فوريت ها (8 عبارت) و ويژگي هاي شخصيتي(12 عبارت) تقسيم شده است. نتيجه گيري: يكي از راهكارهاي موجود براي نزديكي تيوري و عمل در حرفه پرستاري تعيين و اولويت بندي شاخص هاي شايستگي باليني در بخشهاي مختلف از جمله اورژانس مي باشد. با تحليل عاملي مي توان به اولويت بندي اين شاخص ها اقدام نمود. تحقيقات بيشتري در سيستم مراقبت بهداشتي به منظور دستيابي به ابزار پايا و معتبر مورد نياز است.

Abstract Introduction: Nursing as a clinical discipline is developing daily in emergency wards and health care system managers should assess and prioritize clinical competence indicators in these wards continuously. Lack of clear clinical competence indicators challenges evaluation. Objective: This study aimed to determine general clinical competence indicators from nurses’ viewpoint working in emergency wards. Methods: This is a assessment study using Delphi method in three phases: the first phase (determine the General Clinical competence indicators), Phase II (classifying general clinical competence indicators by members of the expert panel) third phase (prioritizing general clinical competence indicators using exploratory factor analysis) through which 710 nurses were chosen by convenience random sampling working in emergency wards affiliated to Guilan Therapeutic Educational Centers during a two month period. Finally, exploratory factor analysis was used. Results: In prioritizing phase of general clinical competence indicators, five factors statements were classified by the expert panel and provided a structured model in three domains which were divided as communication (10 items), disaster and emergency management (8 items) and personality characteristics (12 items). Conclusion: A present alternative to reduce the gap between theory and practice in nursing is through determination and prioritization of clinical competence criteria in emergency wards. Factor analysis can be used to prioritize these indicators. Further research in health care system is ed in order to achieve reliable and valid instrument.