ميزان كشندگي سكته‌ي قلبي در بيماران با و بدون ديابت در بيمارستان‌هاي ايران در سال 1392

Fatality rate of Myocardial Infarction in Patients with and Without Diabetes in Iran’s Hospitals in 1392

مقدمه: درباره ميزان كشندگي سكته ي قلبي در بيماران ديابتي و غيرديابتي در مقياس ملي در بيمارستانهاي ايران مطالعهاي منتشر نشده است. هدف از اين مطالعه، تعيين ميزان كشندگي سكته‌ي قلبي در بيماران با و بدون سابقه ديابت و تعيين عوامل مرتبط با مرگ ناشي از سكته قلبي در ايران بود. مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي و ملي از داده‌هاي 20750 بيمار جديد مبتلا به سكته ي قلبي در سال 1392 استفاده شد. يافته‌ها: شيوع ديابت در بيماران مورد بررسي 3/22 درصد (4612 نفر) بود. ميزان كشندگي سكته ي قلبي و حدود اطمينان 95 درصد آن در بيماران ديابتي 22/13 درصد (23/14- 27/12 درصد) و در بيماران غيرديابتي 7/11 درصد (26/12-28/11 درصد) بود و اختلاف معني‌داري مشاهده شد. نسبت شانس (OR) مرگ ناشي از سكته ي قلبي با بالارفتن قطعه ST الكتروكارديوگرام در مردان 77/4 (حدود اطمينان 95 درصد: 43/5-20/4) و حدود دو برابر زنان (نسبت شانس: 13/2؛ حدود اطمينان 95%: 54/2-78/1) بود. نتيجه‌گيري: اگرچه ميزان كشندگي سكته ي قلبي در بيماران ديابتي بيشتر از بيماران غيرديابتي بود، اما به نظر مي‌رسد به خاطر اختلاف كم ميزان كشندگي بين دو گروه و حجم نمونه بالا در مطالعه، اختلاف آماري معني‌دار از نظر باليني ارزش جزيي دارد. بنابراين، مديريت و ارايه مراقبت هاي مورد نياز در اورژانس و بخش‌هاي مراقبت قلب بيمارستان‌ها، از جمله دسترسي به درمان طلايي در وقت مناسب در بيماران ديابتي و غيرديابتي، بايد به طور يكسان و ويژه انجام شود.

Introduction: Data shows that no study at a national level on fatality rates of myocardial infarction (MI) and its determinants in diabetic and non-diabetic hospitalized Iranian patients, has yet been published. The aim of this study was to determine the case fatality rate (CFR) of MI in patients with and without history of diabetes and the factors associated with MI mortality in Iran. Materials and Methods: In this cross-sectional, national study, data of 20,750 new patients with MI were used. For data analysis, Chi-square test, t-test and logistic regression model in Stata software were used. Modeling was done per gender. Results: Of 20,750 new patients with MI, 4,612 (22.3%) patients had diabetes. Case Fatality rates of MI were 13.22% (confidence interval [CI] 95%=12.27-14.23) in diabetic patients and 11.7% (11.28-12.26) in non-diabetic patients, and were significant (p=0.036). Odds ratio (OR) of mortality from ST segment elevation myocardial infarction STEMI was 4.77 (CI 95%=4.20-5.43) in men, approximately twice that in women (OR=2.13, CI 95%=1.78-2.54). Conclusion: Although CFR was higher in diabetic patients than in non diabetic ones, the statistically significant difference was not clinically noteworthy, due to the small difference in CFR between the two groups and large sample size of the study. Therefore, prompt management and provision of required healthcare in emergency and CCUs within the appropriate time and access to specialized treatments for diabetic and non diabetic patients are recommended.