مقايسه‌ي آثار تمرينات استقامتي پرشدت و مقاومتي بر سطوح آيريزيني و شاخص مقاومت انسوليني در موش صحرايي

Comparing the Effects of High Intensity Endurance Training and Resistance Training on Irisin Levels and Insulin Resistance in Rats

مقدمه: آيريزين مايوكايني است كه از پروتيين غشايي FNDC5 آزاد مي گردد و تاثيرات مثبتي بر متابوليسم دارد. هدف از تحقيق حاضر، مقايسه‌ي تاثير تمرين هاي استقامتي پرشدت و مقاومتي بر آيريزين و مقاومت انسوليني در موش‌هاي صحرايي نر بود. مواد و روش‌ها: 24 سر موش صحرايي نر به طور تصادفي به گروه‌هاي تمرين استقامتي پرشدت، مقاومتي و كنترل تقسيم شدند. تمرين استقامتي شديد به مدت 10 هفته روي تردميل انجام شد. تمرين مقاومتي شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه‌هاي آويزان شده به دم حيوان بود. پس از 10 هفته تمرين، غلظت سرمي آيريزين، گلوكز و انسولين اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: سطوح سرمي آيريزين پس از 10 هفته تمرين استقامتي پرشدت در مقايسه با تمرين مقاومتي به طور معني‌داري افزايش يافت (008/0=P) و مقادير گلوكز (001/0=P) و شاخص مقاومت انسوليني (009/0=P) در موش هاي گروه تمرين استقامتي شديد به طور معني‌داري كمتر از گروه تمرين مقاومتي بود .هم‌چنين، گلوكز و شاخص مقاومت انسوليني موش هاي گروه تمرين استقامتي شديد به طور معني‌داري (001/0=P) كمتر از گروه كنترل بود. از طرفي، وزن موش ها در گروه تمرين استقامتي شديد به طور معني‌داري كاهش يافت (008/0=P). در ضمن، بين آيريزين با گلوكز و شاخص مقاومت انسوليني همبستگي منفي معني‌داري مشاهده شد، ولي ارتباط معني‌داري بين آيريزين با انسولين وجود نداشت. نتيجه‌گيري: تمرينات استقامتي پرشدت در افزايش مقدار آيريزين و كاهش مقدار گلوكز و شاخص مقاومت انسوليني، در مقايسه با تمرين مقاومتي؛ موثرتر هستند.

Introduction: Irisin is a myokine released from a membrane protein FNDC5 and has positive effects on metabolism. The aim of this study was to compare the effect of high intensity endurance training (HIET) and resistance training (RT) on serum irisin and the insulin resistance index in male rats. Materials and Methods: Twenty-four male rats were randomly divided into the high intensity endurance training (HIET), resistance training (RT) and control groups; HIET was conducted on a treadmill for 10 weeks, while RT consisted of climbing a ladder carrying a load suspended from the tail. After 10 weeks of training, serum concentration of irisin, glucose and insulin were measured. Results: Irisin serum levels increased significantly following 10 weeks of HIET, compared with RT (P=0.008). Glucose levels (P=0.001) and insulin resistance index (P=0.009) in the HIET group were significantly lower than the RT group and the control group as well (P=0.001). In addition, high intensity endurance training decreased the body weight of the HIET group significantly (P=0.008). Also, Irisin was found to have a significant negative correlation with glucose and insulin resistance index, whereas no significant relationship was seen between irisin and insulin. Conclusion: Compared to resistance training, HIET is more effective in increasing irisin and the decreasing glucose and the insulin resistance index.