اثربخشي آموزش‌شناختي‌‌رفتاري بر سلامت روان، كيفيت زندگي و پرخاشگري زنان با سابقه دريافت خشونت خانگي

Investigating the Cognitive- Behavioral Training on Mental Health, Life Quality and Aggression of the Women Who Had Been Exposed to Family Aggression

چكيد‌‌ه زمينه و هدف: پرخاشگري يك مشكل رفتاري است كه هدف آن صدمه زدن به خود يا به ديگران مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش‌شناختي رفتاري بر سلامت روان، كيفيت زندگي و پرخاشگري زنان پرخاشگر انجام گرفت. روش: به‌منظور رسيدن به هدف پژوهش از ميان كليه زنان پرخاشگر با سابقه دريافت خشونت خانگي شهر تهران 60 نفر با نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايشي و كنترل جايگزين شدند. سپس گروه آزمايشي طي هشت جلسه تحت برنامه آموزشي به شيوه‌شناختي رفتاري گروهي قرار گرفتند و پرسشنامه‌هاي پرخاشگري، سلامت عمومي و مقياس كوتاه كيفيت زندگي توسط آن‌ها در مرحله قبل و پس از اجراي برنامه آموزشي تكميل شدند. داده‌هاي حاصل با روش تحليل كواريانس و اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان دادهر سه فرضيه پژوهش حاضر را تاييد مي‌نمايد. به عبارت ديگر، آموزش‌شناختي رفتاري به زنان پرخاشگر، در كاهش پرخاشگري و افزايش سلامت روان و كيفيت زندگي زنان پرخاشگر موثر بوده است. نتايج تحليل داده‌ها معناداري در هر سه مقياس را نشان داد. نتيجه‌گيري: در مجموع مي‌توان گفت آموزش‌شناختي رفتاري منجر به كاهش پرخاشگري زنان و افزايش سلامت روان و كيفيت زندگي زنان آموزش ديده مي‌گردد. آموزش‌شناختي رفتاري به زنان پرخاشگر منجر به كاهش پرخاشگري زنان و افزايش سلامت روان و كيفيت زندگي آن‌ها مي‌گردد. بنابراين آموزش روان‌شناختي به زوجيني به‌ويژه زنان در مراكز بهداشتي و سلامت روان قبل از ازدواج و نيز به زنان با سابقه ضرب و شتم مراجعه‌كننده به پزشكي قانوني پيشنهاد مي‌گردد.

ABSTRACT Background and objectives: Aggression is a behavioral problem the purpose of which is harming the person and others. The purpose of the present research was investigating the cognitive- behavioral training on mental health, life quality and aggression of the women who had been exposed to family aggression. Method: From among the women who had been exposed to family aggression in Tehran, 60 were selected through convenient sampling, and were assigned to experimental and control groups. The participants in experimental group were exposed to group cognitive-behavioral training program for 8 sessions. The participants were given some questionnaires before and after the treatment, including: aggression questionnaire, general health and short-form of life quality scale. Repeated measure covariance was used to analyze the data. Findings: The findings approved the three hypotheses of the study. To put it differently, behavioral-cognitive training led to a reduction in aggression, enhancement of mental health, and improving life quality of aggressive women. Significant differences were observed. Conclusion: In general, it can be concluded that cognitive-behavioral training can reduce aggression, enhance life quality and mental health of aggressive women. Accordingly, this training program is suggested for women who have experienced conflict.