اهلي سازي كاپراهيركس در زاگرس مركزي ايران مطالعه ژنتيك- باستان شناختي ژنوم ميتوكندري بقاياي بزسانان محوطه نوسنگي بدون سفال چياسبز شرقي، استان لرستان

Domestication of Capra Hircus in Central Zagros Mountains of Iran, Based on Archaeogenetic Study of Goat Bone Samples from Pre-Pottery Neolithic Site of Cheea Sabz, Lorestan Provice

با توجه به شواهد جانور- باستان شناسي، زاگرس مركزي ايران همواره يكي از مناطق ابتدايي و مهم اهلي سازي گونه هاي مختلف جانوري، به عنوان يك مركز مستقل اهلي سازي بوده است. كاپرا هيركس يكي از نخستين گونه‌هايي بوده كه به نظر مي‌رسد در حدود 10 هزار و 500 سال قبل، مراحل ابتدايي اهلي سازي را در زاگرس ايران گذرانده و از آن زمان نقش مهمي در اقتصاد معيشتي انسان ايفا كرده است. پيشرفت چشمگير علم ژنتيك افق‌هاي جديدي از پيدايش خاستگاه و فرآيند اهلي سازي اين گونه در جنوب غرب آسيا نمايان كرده است. هدف از اين مطالعه استخراج دقيق DNA باستاني از نمونه استخوان‌هاي بز نوسنگي و بررسي ناحيه فوق متغير ژنوم ميتوكندري(HVS) از طريق تكنيك PCR بوده است؛ بنابراين، هدف اصلي اين پژوهش، شناخت هاپلوتيپ هاي نوسنگي و مقايسه آن‌ها با هاپلوتيپ هاي استاندارد امروزي از طريق رسم درخت فيلوژني است.

According to zooarchaeological evidence, Central Zagros as a center of domestication experienced independently the first step of livestock domestications. It seems that Capra hircus have been domesticated about 10,500 B.C in Central Zagros and since then, has played a key role in the food economy of this region. Outstanding development of genetics shed new lights on the origins of goat and domestication process of this species in southwestern Asia. The aim of this study was a pure extraction of ancient DNA and then amplification of hypervariable segment of mtDNA through PCR technique. Then the prime query of this research was recognition of Neolithic goat haplotypes and their comparison with the modern standard haplotypes through phylogenetic tree.