اثربخشي آموزش راهبردهاي كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي در تعلل‌ورزي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه شهر تبريز

The Effectiveness of Teaching Strategies to Reduce Academic Procrastination on Secondary Schools Students’ Academic Procrastination in Tabriz

تعلل‌ورزي يا به آينده موكول نمودن كارها آنقدر متداول است كه شايد بتوان آن را از تمايلات ذاتي انسان برشمرد. اگرچه تعلل‌ورزي هميشه مسيله ساز نيست، اما در اغلب موارد مي‌تواند از طريق ممانعت از پيشرفت و عدم دسترسي به اهداف، پيامدهاي نامطلوب و جبران ناپذيري داشته باشد و يكي از انواع شايع تعلل‌ورزي، تعلل‌ورزي تحصيلي در بين دانش‌آموزان مي باشد. از اينرو، اين پژوهش نيز با هدف بررسي اثربخشي آموزش راهبردهاي كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي در تعلل‌ورزي تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه شهر تبريز انجام گرفت. به همين منظور تعداد 36 نفر از دانش‌آموزان داراي تعلل‌ورزي تحصيلي بالا كه از طريق مطالعه مقدماتي و سرند كردن انتخاب شده بودند در يك طرح آزمايشي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي گروه آزمايش بسته آموزشي راهبردهاي كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي و براي گروه كنترل آموزش عادي روزانه اعمال شد. پيش آزمون و پس آزمون نيز با استفاده از مقياس تعلل‌ورزي تحصيلي سواري(1390) اخذ شد. نتايج تحليل كواريانس چند متغيره نشان داد كه بين ميانگين‌هاي دو گروه آزمايش و كنترل در مولفه تعلل‌ورزي تحصيلي‌عمدي ( ) و تعلل‌ورزي تحصيلي ناشي از خستگي جسمي-رواني ( ) تفاوت معني‌داري وجود دارد ولي در مولفه تعلل‌ورزي تحصيلي ناشي از بي‌برنامه‌گي ( ) تفاوت معني‌داري بين گروه آزمايش و كنترل وجود ندارد. نتايج پژوهش مي‌تواند راهنماي مشاوران و روانشناسان مدرسه در راستاي كاهش تعلل‌ورزي تحصيلي دانش‌آموزان باشد.

Procrastination or delaying a task until tomorrow is so common that it can be considered as one of the inherent tendencies of human beings. Although, procrastination is not always a problem, in most cases, through impeding progress and attaining goals, can have unpleasant and irreparable consequences. One of the most common types of procrastination is academic procrastination. Hence, the aim of this study was to investigate the effectiveness of teaching strategies to reduce procrastination on the secondary school students’ academic procrastination in Tabriz. To this end, 36 students with high academic procrastination, through screening and preliminary study, were assigned to two experimental and control groups. The experimental group received reducing academic procrastination strategy instruction whereas the control groups were provided with common daily education. Sovariʹs (2011) academic procrastination scale was used for analysis the pretest and posttest. The results of multi variatean alysis of covariance showed that the means of the experimental and control groups in deliberate academic procrastination ( F ? 4 / 42, , p ? 0 / 05,? ? 0 /125 ) and academic procrastination from physical-mental fatigue ( F ? 5 / 51, , p ? 0 / 05,? ? 0 /151) were significantly different but the mean of academic procrastination from non programming ( F ? 0 / 465, , p ? 0 / 05 ) was not significantly different from the control group. The results of the study can help school counselors and psychologists to reduce academic procrastination.