نظام «نگرش ـ آينده‌پژوهي» اسلامي

Islamic “Attitude-Futures Studies” System

آينده‌پژوهي اسلامي نسخه بديل آينده‌پژوهي رايج است كه تا كنون در عمل شكل نگرفته است. براي تحقق آينده‌پژوهي اسلامي بايد توجه داشت كه آينده‌پژوهي بر آينده‌انديشي استوار است و بستر اين دو، نگرش حاكم بر جامعه است. اين سه، نظامي را با عنوان نظام «نگرش ـ آينده‌پژوهي» شكل مي‌دهند كه ترسيم‌گر ابعاد نظري و كاربردي آينده‌پژوهي است. اين مقاله مي‌كوشد به اين پرسش پاسخ گويد كه زيرساخت كليدي براي تحقق آينده‌پژوهي اسلامي چيست. بنابراين افزون بر معرفي نظام «نگرش ـ آينده‌پژوهي» نشان داده مي‌شود كه آينده‌پژوهي اسلامي در قالب نظام «نگرش ـ آينده‌پژوهي» اسلامي شكل مي‌گيرد. نظام‌هاي رايج و اسلامي به‌طور كامل مستقل از يكديگر نيستند و افزون بر وجوه افتراق، داراي وجوه اشتراكي نيز هستند. البته در مباني و سطوح كلان اشتراكات ناچيز است. ضمن آنكه دين مبين اسلام تنها عامل اصلي و اساسي تفاوت اين دو نظام به شمار نمي‌رود و شرايط و اقتضايات زماني و مكاني شكل‌گيري نظام «نگرش ـ آينده‌پژوهي» اسلامي نيز سبب آشكار شدن تفاوت‌هايي ميان اين دو نظام مي‌شود