مداخله اي در سازگاري اجتماعي و كاهش رفتارهاي تكانشي دانش آموزان پسر مبتلا به ناتواني هاي يادگيري رياضي:‌ اثربخشي و كارآمدي آموزش والدين با رويكرد آدلري

پژوهش حاضر با هدف، مداخله اي در سازگاري اجتماعي و كاهش رفتارهاي تكانشي دانش آموزان پسر مبتلا به ناتواني هاي يادگيري رياضي:‌ اثربخشي و كارآمدي آموزش والدين با رويكرد آدلري اجرا شد. اين پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش-آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه ي والدين دانش آموزان 10 تا 12 سال شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصيلي 92-1391 تشكيل مي دادند كه مبتلا به ناتواني يادگيري رياضي بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از والدين دانش‌آموزان پسر مبتلا به ناتواني يادگيري رياضي بود. كه از ميان والدين دانش آموزان بعد از شناسايي به وسيله آزمون رياضي كي مت و انجام مصاحبه باليني ساختاريافته به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل، مصاحبه باليني ساختاريافته، آزمون رياضي كي مت، مقياس تكانشوري بارات و پرسشنامه سازگاري اجتماعي بود. از هر دو گروه پيش‌آزمون، پس آزمون به عمل آمد. در فرآيند اجرا، گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 75 دقيقه اي آموزش والدين با رويكرد آدلري دريافت كردند در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. براي تجزيه و تحليل آماري داده ها نيز از روش تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) نشان داد برنامه آموزش والدين با رويكرد آدلري بر كاهش تكانشوري و بهبود سازگاري اجتماعي فرزندان آنها موثر است (001/0?P). به اين صورت كه منجر به كاهش تكانشوري و سازگاري اجتماعي، عاطفي و آموزشي دانش-آموزان مبتلا به اختلال رياضي مي شود. مي توان نتيجه گرفت درمان آدلري روش كارآمدي در بهبود علايم رفتاري دانش-آموزان مبتلا به اختلال رياضي است و لازم است تفاوت آن در ساير متغيرهاي مربوط به دانش آموزان مبتلا به اختلال رياضي بررسي شود.

This study is done with the aim of intervening the social adjustment and reducing impulsive behaviors of male students with mathematical learning disabilities: Efficiency and effectiveness of parents with Adlerian approach. This is a quasi-experimental study with pretest, post-test and control group. The study population included all parents of 10 to 12 years students with mathematics learning disabilities in Noorabad (Delfan) city at academic year 2012-2013. The sample consisted of 40 parents of male students with mathematics learning disabilities. Parents, after being identified by Key Math Test and structured clinical interview, were randomly selected and assigned to experimental and control groups. Research instruments were Structured Clinical Interview, Key Math Test, Barratt Impulsivity Scale, and social adjustment questionnaire. For both groups, the pre-test and post-test were executed. In the implementation process, the experimental group received Adlerian parent training for 12 sessions of 75 minutes while the control group received no intervention. Multivariate analysis of variance was used to analyze the data statistically. The results of multivariate analysis of variance (MANOVA) showed that the plan of parent training with Adlerian approach is effective on reducing impulsivity and improving social adjustment of their children (P?0/001). That leads to decreasing impulsivity and improving social, emotional and educational adjustment of students with dyscalculia. It can be concluded that Adlerian treatment is an efficient method to improve the behavioral symptoms in students with disorders and their differences in other factors in students with dyscalculia need to be examined.