بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر نارساخوان

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر نارساخوان بود. روش تحقيق آزمايشي و از نوع طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر نارساخوان پايه چهارم و پنجم شهر قزوين در سال تحصيلي 93- 1392 كه به مراكز ويژه ي اختلالات يادگيري معرفي شدند، مي باشد كه تعداد 40 نفر (20 نفر گروه آزمايش و 20 نفر گروه كنترل) به روش نمونه گيري تصادفي ساده، از جامعه آماري مورد نظر انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه خودپنداره تنسي استفاده گرديد. همچنين معيار پيشرفت تحصيلي از ميانگين نمرات دروس دانش آموزان بدست آمد. پس از انتخاب تصادفي گروه‌هاي آزمايش و كنترل و اجراي پيش آزمون، آموزش بر روي گروه آزمايشي به مدت 12 جلسه 60 دقيقه اي به صورت 2 جلسه در هفته اجرا گرديد (جمعاً 6 هفته). پس از اتمام برنامه آموزشي از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده‌هاي بدست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بررسي دو گروه از نظر ميانگين خودپنداره و پيشرفت تحصيلي با استفاده از ابزارهاي به كار رفته در مرحله پس آزمون و پيگيري، حاكي از افزايش خودپنداره و پيشرفت تحصيلي در گروه آموزش مبتني بر مدل هوش چندگانه بعد از مداخله بوده است(001/0 > (P. مطابق با نتايج اين پژوهش، با استفاده از مدل آموزشي مبتني بر هوش چندگانه مي‌توان خودپنداره و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان نارساخوان را افزايش داد.

The purpose of this research is to study the effectiveness of instruction based on multiple intelligence model on the self-concept and academic achievement of male Students with dyslexia. Research method was quasi-experimental with pretest-posttest and a control group. The population of this research inc;uded all dyslexic male students in the fourth grade and fifth grade schools at Qazvin city in Academic year 2013-2014. Forty students (20 in the experimental group and 20 in control group) were selected through a simple random sampling method. For Data collection, the Tennesseeʹs Self-Concept Scale was used. Also academic achievement of studentsʹ mean scores was obtained. After the random selection and the control and experimental groups pre-test, training on the experimental group during 12 60-minute sessions was conducted for 2 sessions per week (a total of 6 weeks). To analyze the data, ANOVA was used. Analyzing thr two groups in terms of mean increases in self-concept and academic achievement through the methods used in the post-test and follow-up showed an increase in self-concept and academic achievement in the group based on multiple intelligences model after the intervention was provided (P < 0.001). Based on results of this study, using a model based on multiple intelligences can enhance self-concept and academic achievement of students with dyslexia.