جريانهاي ناپايدار شعر معاصر

Unstable currents of Contemporary Poetry

بعد از انقلاب مشروطه و بويژه پس از حركت نيمايوشيج در تفسير بنيادين شعر فارسي، جريانهايي گوناگون از دهه بيست به اينسو ظهور كردند كه داراي مولفهها و شاخصههاي تقريبا متفاوتي بودند اما چون شكل و فرم آثار شبيه به هم بودند و در زبان و محتوا نيز نميشد چيز چندان مرزي قايل شد، عموما به مقصود نرسيدند. اغلب اين جريانها در شعرهاي منثور اتفاق افتاد كه معروفترين اين جريانها عبارتند از: موج نو، شعر ناب، شعر ديگر، شعر حجم، شعر حركت، شعر پسانيمايي و همچنين در قالب غزل، مدرن، پست مدرن، فرم، كلمه، خودكار و ... كه نهايتا بدليل عدم تجانس با شعر ايران و ذوق مردم ايران به سرانجامي مطلوب نرسيدهاند. در اين مقاله به معرفي اين جريانها و ويژگيها و شاعران آنها پرداخته شده است.

After the constitutional revolution and especially after the movement of Nima Yooshij in interpretation of the fundamental Persian poet and the various streams since the twentieth decade such formations have been emerged with approximately different components and indices, however, since the formation and style of his works have been different, the language and contents could not be distinguished via any boundary generally not finalized . Such streams often take place in the content of the poets, as the most famous streams include: new wave, pure poet, volume poet, movement poet, post-Nima poet as well as the Ghazal, modern, postmodern, form, word, pen, etc. format and eventually due to the divergence with the poet of Iran and the interest of Iranian people into the feasible achievement. In the present article, such streams and features and their poems have been discussed.