ساز وكارهاي حمايت از حق كودك بر آموزش در فقه اماميه، اسناد حقوق بشري و قانون اساسي

for Supporting Children’s Right to Education in Imamiya Fiqh, Human Rights Instruments, and the Constitution

توجه به حقوق كودك به طور عام و حمايت از حق او بر آموزش به طور خاص، از اموري است كه طي چند سال گذشته از جهت مباحث حقوق بشري و اسناد بين‌المللي و نيز قوانين داخلي، اهميت خاصي پيدا كرده است. از طرف ديگر، شريعت اسلامي هم ‌نگاه ويژه‌اي به كودك و حق او بر آموزش دارد. اين مقاله بر آن است كه سازوكارهاي حمايت از حق كودك بر آموزش را در فقه اماميه و اسناد حقوقي بررسي كند. برخي از مهمترين سازوكارهاي فقهي در قالب حمايت اقتصادي، حمايت‌هاي روحي و حمايت‌هاي معنوي تعريف شده است. از نظر حقوقي الزام هاي مختلفي بر دولت‌ها در قالب اسناد حقوق بشري و نيز تصويب قوانين مختلف داخلي شناخته شده است. رويكرد تطبيقي كه نويسنده مقاله در پيش گرفته است، ثابت مي كند كه حمايت از حق بر آموزش، در فقه اماميه به دليل برخورداري از ضمانت اجراي داخلي و بين‌المللي از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. اين حق با توجه به مقدمات آن، از دوران انعقاد نطفه و حتي قبل از آن شروع مي‌شود و بدين مناسبت وظايف مختلفي به طور خاص بر عهده والدين قرار مي گيرد. همچنين دايره حق بر آموزش در فقه اماميه گسترده‌تر از آن است كه در اسناد حقوق بشري مطرح شده است.