هنجارمندي معنا در استدلال شكاكانه كريپكي

Normativity of Meaning in Kripkeʹʹs Skeptical Argument

در اين مقاله نخست استدلال شكاكانه كريپكي تبيين مي‌گردد و از رهگذر آن قيد هنجارمنديِ معنا توضيح داده مي‌شود. كريپكي بر اين اساس، يكي از قيدهاي اساسي هر نظريه درباره معناداري را قيد هنجارمندي مي‌داند. در ادامه، با تفكيك معناي قوي و ضعيف در هنجارمندي، نشان داده مي‌شود كه استدلال كريپكي در اين باره ابهام دارد. سپس تفسيرهاي مك‌گين و بگاسيان از ديدگاه كريپكي درباره هنجارمندي گزارش مي‌شود. مطابق تفسير مك‌گين، هنجارمندي مفهومي بينازماني است كه او بر اساس همين ديدگاه به تعميم شكاكيت كريپكي از محتواي زباني به محتواي ذهني انتقاد مي‌كند. در ادامه بگاسيان با نقد تفسير مك‌گين از هنجارمندي، نتيجه مي‌گيرد كه انتقاد او به استدلال كريپكي وارد نيست. در پايان با طرح انتقادي عليه ديدگاه مك‌گين، ادعا مي‌شود كه به‌ظاهر بگاسيان خوانش دقيق‌تري از هنجارمندي و استدلال شكاكانه به دست داده است.

In this paper, I will first introduce Kripkeʹs skeptical argument, explicating the condition of the normativity of meaning. Kripke takes the normativity condition to be essential for any theory of meaning. I will go on to distinguish weak and strong notions of normativity, showing that Kripkeʹs argument is ambiguous in this respect. I will then discuss McGinnʹs and Boghossianʹs interpretations of Kripkeʹs view about normativity. According to McGinnʹs interpretation, normativity is an inter-temporal notion, and this gives rise to an objection to Kripkeʹs generalization of his skepticism from linguistic content to mental content. Boghossian criticizes McGinnʹs interpretation, objecting to his criticism of Kripkeʹs argument. I will make another objection to McGinnʹs view, showing that Boghossian has provided a more precise reading of normativity and skeptical argument.