بررسي غلظت فلزات سنگين (مس، روي و نيكل) بافت عضله ميگوي پا سفيد غربي در مزارع پرورشي استان بوشهر

بررسي غلظت فلزات سنگين (مس، روي و نيكل) بافت عضله ميگوي پا سفيد غربي در مزارع پرورشي استان بوشهر

آلودگي فلزات سنگين به طور مستقيم روي آبزي‌پروري دريايي مانند پرورش ميگو تاثير منفي مي‌گذارد. فلزات سنگين انباشته شده در بدن ميگو مي تواند از طريق زنجيره غذايي به انسان منتقل ‌شود. در اين تحقيق غلظت فلزات سنگين مس، روي و نيكل بافت عضله ميگوي پا سفيد غربي (Litopenaeus vannamei) مزارع پرورشي سايتهاي ريگ، حله و دلوار استان بوشهر تعيين گرديد. غلظت فلزات سنگين توسط دستگاه جذب اتمي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين غلظت فلزات روي و نيكل بافت عضله ميگو در سايت‌هاي ريگ، حله و دلوار وجود داشت. بيشترين غلظت مس در سايت دلوار، روي در سايت ريگ و نيكل در سايت حله به ترتيب 28/1±12/20، 33/9±12/56 و 87/0±10/9 (ميكروگرم بر گرم وزن خشك) مشاهده شد. نتايج مقايسه غلظت فلزات در بافت عضله ميگو با استانداردهاي FDA، WHO و FAO نشان داد كه فلز نيكل موجود در بافت عضله از لحاظ سلامت انساني از سطح مجاز مصرف انساني بيشتر بوده و نياز به نظارت بيشتر دارد.