مقايسه هوش هيجاني و سبك تصميم‌گيري مديران ادارات تربيت بدني و ساير مديران حوزه دانشجويي دانشگاه‌هاي تهران

Comparison of emotional intelligence and decision making style among sport departments and students affair departments managers in Tehran Universities

هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي رابطه هوش هيجاني و سبك تصميم گيري مديران ادارات تربيت بدني و ساير مديران حوزه دانشجويي دانشگاه هاي شهر تهران بود. روش شناسي: اين تحقيق ازنظر استراتژي، توصيفي و از نظر مسير اجرا، پيمايشي بود. جامعه آماري در اين پژوهش كليه مديران ادارات تربيت بدني و مديران حوزه معاونت دانشجويي دانشگاه هاي شهر تهران بودند. نمونه گيري در اين تحقيق به‌دليل تعداد محدود جامعه مورد مطالعه به‌صورت كل شمار بود. در اين تحقيق، به‌منظور جمع آوري داده ها از دو پرسش نامه هوش هيجاني برادبري وگريوز (2005) و پرسش نامه تصميم گيري نيگرن (2002) استفاده شد. يافته ها: ميزان هوش هيجاني مديران تربيت‌بدني از مديران غير تربيت‌بدني بالاتر بود ولي ميان سبك تصميم گيري آنان تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين هوش هيجاني با سبك تصميم گيري منطقي رابطه مثبت و با تصميم گيري بر پايه شك و ترديد رابطه معكوس داشت. نتيجه گيري: ميزان هوش هيجاني مديران تربيت‌بدني از مديران غير تربيت‌بدني بالاتر بوده است ولي ميان سبك تصميم‌گيري آن‌ها تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين هوش هيجاني با سبك تصميم‌گيري منطقي رابطه مثبت و با تصميم‌گيري بر پايه شك و ترديد رابطه معكوس داشت.

Objective: The purpose of this study was to investigating correlation between emotional intelligence and decision making styles among the managers of physical education and other managers of student affairs section in Tehran universities. Methodology: The method of this research was Descriptive-Survey. The population consisted of the managers of physical education administrations (N= 20) and other managers (N=40) who worked in student affair section in Tehran universities. Sampling was not used and all the members of society participated in research. Research instruments were two Standard questionnaires (EQ questionnaire of Bradbery and Greeves (2005) and Decision making questionnaire of Nygren (2002). Results: Physical education managers EQ was rated much upper than the other managers but there was no significant difference between the two groups of managers. Also there was a positive correlation between EQ and logical decision making style. But there was an inverse correlation between EQ and hesitance decision making style. Conclusion: The sport managers in comparing to the other managers can control their emotions better and also in this situation they can decide more effective. This can be a sign of impact of sport in sport manager’s life. Then itʹs very important to use sport in organizations for managers and personnel to make them behave more effective.