وضعيت نظام مراقبت بيماري هاي منتقله از راه تماس جنسي در ايران از ديد كارشناسان و درمان گران مرتبط با اين بيماري ها

Sexually Transmitted Disease Surveillance Status in Iran from the Viewpoint of Involved Experts and Practitioners

مقدمه: به دليل عدم وجود مطالعات كافي و معتبر در خصوص مشكلات نظام مراقبت عفونت هاي آميزشي، تصميم‌گيري مبتني بر شواهد امكان پذير نيست. لذا ارزشيابي برنامه با استفاده از رويكرد كيفي در خصوص نقاط ضعف و قوت و همچنين يافتن راه كارهاي مناسب ضروري به نظر مي رسد. روش‌ها: اين مطالعه با تركيبي از چند رويكرد (كيفي و كمي) انجام شده است. به منظور ارزشيابي دو سويه وضعيت نظام مراقبت عفونت هاي آميزشي از دو منظر مقابل هم، شركت كنندگان از دو گروه يعني كارشناسان ايدز و بيماري هاي آميزشي در تمام سطوح به روش هدفمند و درمان گران مرتبط با اين بيماري ها در بخش دولتي و خصوصي به روش آسان وارد مطالعه شدند. براي گروه اول از دو روش مصاحبه عميق و چك ليست و براي گروه دوم از پرسشنامه باز ساختار يافته استفاده شد. اطلاعات كيفي به روش تحليل محتوا گروه بندي و خلاصه شدند. اطلاعات كمي با استفاده از آمار توصيفي تجزيه و تحليل شدند. نتا‌يج: بسياري از مبتلايان به دلايلي از جمله شرم، انگ اجتماعي، دريافت داروي بدون نسخه، عدم رضايت از خدمات و هزينه بالاي آزمايش ها، براي درمان به مطب يا مراكز درماني مراجعه نمي كنند. نظام مراقبت عفونت هاي آميزشي در ايران بيشتر تحت تاثير تهديد ها و نقاط ضعف قرار دارد. مهم ترين نقاط ضعف، مشاركت پايين بخش خصوصي از يك منظر و سو مديريت و محدوديت بودجه در سيستم بهداشتي از منظر مقابل بود. نقطه ضعف مشترك در دو گروه نيز ضعف در نظام گزارش دهي جاري است. بحث و نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي شود كه به منظور توانمندسازي و ارتقا همه جانبه نظام مراقبت عفونت هاي آميزشي و با توجه به توصيه سازمان جهاني بهداشت يك دستورالعمل براساس نظرات و تجربيات كارشناسان و ذي نفعان و پس از مرور نظام مند مطالعات انجام شده در كشور تهيه شود.

Background: Due to the lack of sufficient and valid studies on STD surveillance system problems, evidence based decision-making is impossible. Therefore, using a qualitative approach to evaluate the system in terms of its weak points, strengths, threats and opportunities as well as finding appropriate solutions is necessary. Methods: A Mixed Method approach was conducted. For a reciprocal evaluation of STD surveillance, participants were selected from two mutual groups of AIDS and STD experts and STD related practitioners through targeted and convenient sampling respectively. In-depth interview and filling checklist were applied for the first group while an open structured questionnaire was used for the second group. Qualitative data was classified and summarized through content analysis methods. Quantitative data was analyzed by descriptive statistics. Results: A great number of patients did not seek care because of stigma, taboo, over the counter drugs, dissatisfaction with the services, and the cost of tests. STD surveillance in Iran is mostly affected by threats and weak points. Low participation of the private sector on one hand and mismanagement and budget constraints in the health system on the other hand were the most important weak points. Weakness in the current reporting system was the common weak point of the two groups. Conclusion: In order to empower and promote STD surveillance and to follow WHO recommendations, designing a road map based on the opinions and experiences of experts and stakeholders and systematic review of studies is suggested.