بررسي اثر ساليسيليك اسيد بر روي عملكرد و علائم آلودگي قارچ رايزوكتونيا سولاني در غده هاي سيب زميني

در اين تحقيق اثر ساليسيليك اسيد بر روي تعداد، وزن غده هاي سيب زميني و علائم آلودگي قارچ Rhizoctonia solani (وجود اسكلروت بر روي غده) و همچنين اثر اين هورمون بر روي ميزان كلروفيل و كاروتنوئيد برگ گياهان سيب زميني آلوده به اين قارچ در شرايط گلخانه اي بررسي گرديد. ريز غده هاي سيب زميني كه عاري از عوامل بيماريزا بودند به گلدان منتقل گرديدند. دو هفته قبل از كاشت، خاك گلدان ها مطابق طرح فاكتوريل (فاكتور اول، تيمار قارچ در دو سطح: 1- آلوده كردن گياهان به قارچ 2- آلوده نكردن گياهان به قارچ و فاكتور دوم، تيمار اسيد ساليسيليك در چهار سطح يا غلظت در 20 تكرار (هر گلدان يك تكرار) به طور كاملاً تصادفي به وسيله قارچ رايزوكتونيا آلوده گرديد. گياهچه ها (7 الي 8 برگي) با غلظت هاي صفر 0 (شاهد)، 2/0، 5/0 و 1 ميلي مولار ساليسيليك اسيد هر هفته مجموعا 4 مرتبه مورد تيمار قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه تيمار سالسيليك اسيد با غلظت5/0 ميلي مولار باعث كاهش شدت علائم آلودگي در ريز غده هاي سيب زميني گرديد. همچنين عملكرد (تعداد و وزن ريز غده هاي سيب زميني) با كاربرد ساليسيليك اسيد با غلظت5/0 ميلي مولار افزايش يافت. ميزان كلروفيل كل (a+b) در گياهان سيب زميني سالم نسبت به گياهان آلوده به قارچ به طور معني داري بيشتر بود، در صورتي كه ميزان كاروتنوئيد در گياهان آلوده به طور معني داري بيشتر از گياهان سالم بود. با افزايش غلظت اسيد ساليسيليك، ميزان كلروفيل و كاروتنوئيد در گياهان سيب زميني آلوده و سالم افزايش يافت.