بررسي اثر افزودن سطوح مختلف دانه خردل سياه به جيره غذايي بر عملكرد رشد، فراسنجه‌هاي خوني و كيفيت گوشت بلدرچين ژاپني

Effect of adding different levels of black mustard seed to diet on growth performance, blood metabolites and meat quality of Japanese quails

زمينه مطالعاتي: دانه خردل داراي انرژي و پروتيين قابل توجهي مي‌باشد و مي تواند در جيره بلدرچين مورد استفاده قرار گيرد. هدف: اين تحقيق به منظور بررسي اثر افزودن سطوح مختلف دانه خردل سياه به جيره غذايي بر عملكرد رشد، فراسنجه‌هاي خوني، خصوصيات لاشه و كيفيت گوشت در بلدرچين‌هاي ژاپني انجام شد. روش كار: بدين منظور از 240 قطعه جوجه بلدرچين ژاپني 7 روزه با 4 تيمار و 4 تكرار استفاده شد و به هر تكرار 15 قطعه جوجه بلدرچين اختصاص داده شد. دانه خردل سياه در سطوح مختلف صفر، 5، 10، و 15 درصد از سن 7 تا 35 روزگي، مورد استفاده قرار گرفت. نتايج: دانه خردل سياه حاوي 6/28 درصد پروتيين خام، 3/40 درصد عصاره اتري، 5 درصد خاكستر و 8/14 درصد الياف خام (براساس رطوبت موجود) بود. با افزايش سطوح دانه خردل در جيره غذايي، مصرف خوراك (01/0P < ) در تمامي دوره‌هاي آزمايشي، به جز 28-21 روزگي، و افزايش وزن روزانه (05/0P < )، به جز در 28-21 و 35-28 روزگي، به طور خطي كاهش يافته و ضريب تبديل غذايي (01/0P < ) در كل دوره پرورش و همچنين وزن نسبي كبد (01/0P < ) و پانكراس (05/0P < ) به طور خطي افزايش نشان دادند. تيمارهاي غذايي تاثير معني‌داري بر فراسنجه‌هاي كيفيت گوشت شامل ميزان انديس تيوباربيتوريك اسيد، pH، افت خونابه، ظرفيت نگه‌داري آب و افت در نتيجه پخت نداشتند. از نظر اقتصادي، هزينه خوراك براي توليد يك كيلو وزن زنده بلدرچين با استفاده از دانه خردل در سطح 10 درصد كمتر بود (05/0P < ). نتيجه‌گيري نهايي: استفاده از دانه خردل سياه در سطوح بالاتر از 10 درصد توصيه نمي‌شود زيرا سبب كاهش مصرف خوراك و افزايش وزن مي‌گردد.

BACKGROUND: Mustard seed contains considerable amounts of energy and protein and can be used in quailʹs diets. OBJECTIEVES: This experiment was conducted to investigate the effects of different dietary levels of wild black mustard seeds on growth performance, blood metabolites, carcass characteristics and meat quality of Japanese quails. METHODS: A total of 240 7-day-old Japanese quails were allotted to 4 treatments. Each treatment group consisted of 4 replicates of 15 birds. The mustard seed was incorporated in to the Japanese quail diets at 0, 5, 10 and 15% from 7 to 35 days of age. RESULTS: The AMEn value of the mustard seed was 4167 kcal/kg and it contained 28.6% crude protein, 40.3% ether extract, 5% ash and 14.8% crud fiber (as-fed basis). The results indicated that feed intake, except in 21-28 d period, and weight gain, except in 21-28 and 28-35 d periods, decrease linearly (P < 0.05) with increasing dietary levels of mustard seed. Also, feed conversion ratio in 7-35 d period (P < 0.01) and the relative weights of liver (P < 0.01) and pancreas (P < 0.05) tended to increase linearly with increasing dietary levels of mustard seed. Dietary treatments had no effect on meat quality parameters including thiobarbituric acid value, pH, drip loss, water holding capacity and cooking loss. Feed costs to produce one kg of live quail was more economic for birds were fed diet containing 10% mustard seed (P < 0.05). CONCLUSIONS: The use of mustard seed at more than 10% is not recommended, because it has a negative effect on feed intake and weight gain.