اديان بزرگ، قاعده زرّين و «ديگري»

Great Religions, the Golden Rule and “Other People”

مقاله حاضر، تحليلي محتوايي از نگاه هفت دين زنده جهان (يهوديت، مسيحيت، اسلام، بودا، هندو، كنفسيوس و زرتشت) به قاعده زرّين است. اين قاعده در نگاه اديان، شامل مولفه‌هايي چون «خود»، «ديگري» و «پسنديدن» است كه با نگاه به روابط بين‌شخصي، از متدينان به هر يك از اديان، عمل به آن مطالبه شده است. نگرش مطلوب اديان، خود را در وضعيت وجوديِ ديگري ديدن يا از منظر ديگري به رفتار خود نگريستن بوده است. توجه به مولفه‌هاي مختلف اين قاعده در گزارش اديان، به ويژه مولفه «ديگري»، نشان مي‌دهد كه از منظر اديان، مراعات قاعده زرّين صرفاً در برابر هم‌كيشان نيست و اين قاعده در تراز يك قاعده همگاني و جهان‌شمول و صرف‌نظر از كيش و آيين خاصي، از سوي اديان توصيه شده است.

This paper includes a conceptual analysis from the viewpoint of seven live religions of the world (Judaism, Christianity, Islam, Buddha, Hindu, Confucius, and Zoroastrianism) about the Golden Rule. According to the religions, this rule includes features such as “self”, “otherness” and “approbation” and a look upon interpersonal relations indicate that the religious people of all religions are requested to practice the same. Seeing oneself in the existence status of otherness or observing the behavior of oneself from another perspective is the favorable attitudes adopted by the religions. Considering different factors of this rule in religions’ records especially the factor of “otherness” convey the fact that religions do not recommend to observe the golden rule only against coreligionists but regardless of any specific religion, it is recommended to be practiced as a universal rule.