پيوند ميان حجيت معنوي و اقتدار دنيوي در تفكر سنت‌گرايي: نقد و بررسي ديدگاه‌هاي سيدحسين نصر درباره حكومت ديني

The Connection between Spiritual Authority and Temporal Power in Traditional Thought: Examination of Seyyed Hossein Nasrʹʹs Views on Religious Government

سابقه فعاليت‌هاي اجرايي سيدحسين نصر به عنوان يك دولتمرد سبب شده است كه انديشه او با سكولاريسم پيوند زده شود. اما بررسي سابقه وي در اين زمينه جدا از مباني فكري وي كه در انديشه‌هاي اسلاف سنت‌گرايش ريشه دارد نيست. از جمله مولفه‌هاي انديشه سنت‌گرايي ارتباط وثيق ميان حجيت معنوي و اقتدار دنيوي است كه پشتوانه انديشه نصر درباره حكومت ديني است. به اعتقاد نصر، مطابق با آموزه‌هاي ديني و مخالف با انديشه‌هاي غربي، نمي‌توان دست دين، به‌خصوص دين اسلام، را از عرصه حكومت كوتاه كرد. در اين مقاله كوشيده شده است دلايل نظري مخالفت نصر با سكولاريسم، به معناي جدايي دين از عرصه حكومت، مطرح و بررسي شود و در عين حال نشان داده شود كه چگونه نحوه تقرير اين موضوع از جانب نصر موجب شده است كه در ايران كساني محمل‌هايي براي نفوذ سكولاريسم در انديشه او بيابند و با وي مخالفت كنند.

His background of executive activity as a statesman caused Seyyed Hossein Nasr’s thought to be linked with secularism. Examining his background in this context is not separate from his basis of thought rooted in his traditionalist procedures. Valid connection between spiritual authority and temporal power that is one of elements of Traditionalist thoughts, backing Nasrʹs thought on religious governing. According to religious doctrines that are in contrast with western thoughts, Nasr believes that religion, especially Islam, cannot be separated from the governing realm. This article tries to study Nasr’s theoretical reasons against secularism, i.e. separation of religion and government. Also it shows that how Nasr explains this subject causes someone thinks that there are rooms for influence of secularism in his thought and oppose with him.