تحليل گفتماني آپارتايد در اسراييل

Discursive Analysis of Apartheid in Israel

مقاله پيش رو با عبور از نظريات ليبرال و ماركسيستي، قصد دارد در پرتو تجزيه و تحليل گفتماني، ماهيت سياست هاي آپارتايدي را در سال‌هاي 1948 تاكنون را در سرزمين هاي اشغالي بررسي كند. اين مقاله بر آن است تا به اين پرسش پاسخ دهد كه روند مفصل بندي و شكل گيري گفتمان آپارتايد در اسراييل به چه صورت بوده است؟ فرضيه پژوهش عبارت است از اينكه گفتمان آپارتايد در اسراييل در زمان مفصل بندي خود، از هم ارزي و هويت سازي از طريق اتكا به دين يهود به عنوان يك ابزار براي دستيابي به مصالح سياسي خود بهره جست. اين گفتمان در پي ايجاد يك نظام معنايي جديد از طريق پيوند هويت هاي مختلف در يك پروژه مشترك بوده است. بر اين اساس نظم اجتماعي ايجاد شده از عناصر متفاوت و پراكنده تشكيل شده است. اين عناصر متفاوت و پراكنده، متشكل از همان عناصر خارجي و نيروهاي مهاجري هستند كه در فلسطين سكني گزيدند. در حقيقت صهيونيسم، هويت هاي شناور و عناصر رهاشده يهودي را با ايجاد مكانيزم هاي قدرت در جهت مشروعيت سازي و غيريت آفريني براي توليد و ايجاد نظام معنايي و هويت در سرزمين هاي اشغالي منسجم كرده است.

Apartheid means separation and segregation and separate development of geographically diverse ethnic groups. In light of the passage of liberal and Marxist theories of discourse analysis, this article reviews the nature of apartheid policies in the occupied territories since 1948. The article attempts to answer the question that what was the articulation and Israeli Apartheid discourse formation process? The research hypothesis is that Apartheid discourse in the time of articulation, exploited from identity making and equivalence by relying on Judaism to use as an instrument for achieving its political benefits. The dialogue seeks to create a new meaning system through the bond of various identities in a common project. Based on this , social order is comprised of different scattered elements. These different and sparse elements consist of the external elements and forces are immigrants who settled in Palestine. In fact, Zionism, integrated floating identities and deserted Jewish elements to create identity and meaning system in the Occupied Territories through power mechanisms for legitimizing and abrading. This article is in two parts, the first part is due to the emergence of ethnic groups and geographic expansion and In the second part Israeli society by addressing a public space and assess the gaps and crises, stagnation, discourse hegemony and the emergence of competing discourses of Post Zionism is checked.