تاثير سختي تكيه گاه بر روي رفتار جاذب انرژي استوانه‌‌اي در تصادف از جلو

Influence of Elastic Support on the Energy Absorption in Front Crash Ductile Failure Criterion

سازه‌هاي جدار نازك امروزه به عنوان جاذب‌هاي انرژي در سازه خودرو به صورت گسترده مورد استفاده قرار مي‌گيرند، تاكنون محققان زيادي به مطالعه رفتار اين جاذب‌ها در هنگام اعمال ضربه پرداخته‌اند، مطالعه جذب انرژي و بيشينه نيروي ضربه بخش اصلي اين تحقيقات را تشكيل مي‌دهد، ميزان جذب انرژي و مقدار بيشينه نيروي ضربه در اين سازه‌ها به پارامترهاي زيادي مانند شرايط مرزي، نرخ كرنش، تاريخچه بارگذاري، هندسه و انرژي ورودي (وزن و سرعت ضربه زننده) وابسته است، در اين مقاله رفتار يك جاذب با مقطع دايره‌اي هنگام اعمال ضربه محوري مورد بررسي قرار مي‌گيرد، بر خلاف تحقيقات گذشته كه رفتار جاذب با گذاشتن تكيه‌گاه صلب مورد بررسي قرار گرفته است، در اين مقاله تكيه‌گاه به صورت الاستيك مدل‌سازي خواهد شد و رفتار جاذب‌ با داشتن اين نوع تكيه‌گاه مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. از روش عددي براي انجام اين كار تحقيقاتي استفاده شده است. با توجه به هزينه بالاي آزمايش‌ها، زمانبر بودن آن‌ها و استفاده از فرضيات ساده كننده به منظور مدل‌سازي ماده در استخراج مدل نظري، در اين مقاله مدل عددي با در نظر گرفتن خصوصيات كامل ماده ايجاد مي‌گردد، تا پس از صحه‌گذاري نتايج آن با نتايج عددي باعث كاهش هزينه و زمان در انجام مطالعه بر روي اين نوع جاذب ها شود. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه كاهش سختي تكيه‌گاه بر روي رفتار ديناميكي جاذب‌هاي انرژي تاثير دارد و مي‌تواند باعث كاهش نيروي بيشينه، كاهش ميزان جذب انرژي و كاهش بازده نيرو ضربه شود.