اثر تمرين تركيبي هوازي-مقاومتي بر ميزان چربي احشايي، سطح سرمي اُمنتين-1 و مقاومت انسوليني در موش صحرايي اواركتومي شده

The effect of aerobic-resistance training on visceral adipose tissue, serum omentin-1 and insulin resistance in ovariectomized rats

چكيده هدف: هدف تحقيق بررسي اثر تمرين تركيبي هوازي-مقاومتي بر وزن چربي احشايي، اُمنتين-1 و مقاومت انسوليني در موش صحرايي اواركتومي شده بود. روش‌شناسي: 50 سر موش صحرايي ماده سيزده هفته (ميانگين وزن 5±180گرم) به روش تصادفي و بر اساس همگن‌سازي وزن بدن در دو گروه شم (20=n) و اواركتومي (30=n) شامل زيرگروه‌هاي تمرين و اواركتومي (10=n) و دو گروه اواركتومي (كنترل؛20=n) قرار گرفتند. دو هفته پس از اواركتومي، براي اندازه‌گيري امنتين-1 و مقاومت انسوليني، نمونه خوني گروه‌هاي شم1و اواركتومي1جمع‌آوري و چربي احشايي استخراج و توزين شد. دو گروه ديگر حيوانات اواركتومي شده به‌صورت تصادفي در گروه‌هاي تمرين و اواركتومي2 قرار گرفتند. برنامه تمرين 8 هفته، 3 روز در هفته، سرعت 20 متر بر دقيقه، 60 دقيقه در روز، شيب 10 درجه و داراي وزنه 3% وزن بدن حيوان، متصل به دم، انجام شد. بعد از بيهوشي و گرفتن نمونه خوني، چربي احشايي برداشته و توزين شد. امنتين-1 با الايزا و مقاومت انسوليني با شاخص HOMA-IR اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: بين ميانگين وزن بدن گروه‌ها در شروع مطالعه اختلاف معني‌داري وجود نداشت. تغييرات چربي احشايي، امنتين-1 و مقاومت انسوليني، دو هفته پس از جراحي، در گروه اواركتومي در مقايسه با شم معني‌دار نبود. در پايان هشت هفته چربي احشايي، بدون كاهش وزن بدن، در گروه تمرين و اواركتومي نسبت به گروه اواركتومي 21/4% كمتر افزايش يافت؛ درحالي‌كه در گروه اواركتومي در مقايسه با شم 5/92% افزايش يافت (0/05 > P). امنتين-1 گروه تمرين و اواركتومي در مقايسه با گروه‌هاي اواركتومي و شم، به ترتيب 56/5% و 51/6% افزايش يافت؛ درحالي‌كه در گروه اواركتومي در مقايسه با شم 1/3% كاهش يافت (0/05 > P). مقاومت انسوليني در گروه تمرين و اواركتومي نسبت به گروه اواركتومي 74/7% كمتر افزايش يافت؛ درحالي‌كه در گروه اواركتومي نسبت به شم 193/7% افزايش يافت (0/05 > P)؛ مقاومت انسوليني گروه تمرين و اواركتومي در مقايسه با شم كاهش غيرمعني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: هشت هفته تمرين هوازي-مقاومتي چربي احشايي و مقاومت انسوليني را با افزايش امنتين-1 در موش صحرايي اواركتومي شده كاهش داد. لذا به نظر مي‌رسد، هشت هفته تمرين هوازي- مقاومتي با شدت Vo2max %85-70 براي كنترل وزن، كاهش چربي احشايي و مقاومت انسوليني با بهبود امنتين-1 در دوران يايسگي مناسب است. واژگان كليدي: تمرين تركيبي، چربي احشايي، امنتين-1، مقاومت انسوليني، موش اواركتومي

Abstract Objective: The aim of this study was to investigate the effect of aerobic-resistance training on visceral adipose tissue, serum omentin-1 and insulin resistance in ovariectomized (OVX) rats. Methodology: Fifty Female Wistar rats (weight, 180±5g) were divided accidental and according body weight into five groups: SHAM (n=20) and OVX (n=30) groups. OVX rats were subdivided into 2 Ovx+sedentary (Sedentary; n=20) groups and one aerobic-resistance training (Ovx+Exe; n=10) group. Two weeks after surgery, one group of OVX rats and one group of SHAM rats were sacrificed and omentin-1, insulin resistance and visceral fat were measured. The other OVX rats were randomly divided into the following subgroups: 1) OVX and sedentary (Sedentary); 2) OVX and Exercise (Ovx+Exe). The exercise consisted of 8 weeks of aerobic-resistance exercise (3 days/week, 20 m/min, 60 min/day, 10% slope, Load; 3% body weight, attached to tail), three days a week. After complete anesthesia, the abdominal cavity was rapidly opened and blood samples were collected. All intraabdominal fat were dissected out and weighed immediately. Omentin-1 was measured by rat omentin ELISA kit. HOMA-IR was used to estimate the insulin resistance. Results: There was no significant differences between weights means all groups. After two weeks of surgery, there was no significant difference between visceral fat, omentin-1 and HOMA-IR in SHAM2 compared to OVX2. After eight weeks, combined aerobic-resistance training in Ovx+Exe significantly decreased visceral fat gain induced via ovariectomy by 21/4% compared to the level observed in Sedentary; whereas, visceral fat significantly increased by 92.5% in OVX2 compared to SHAM2 (p < 0.05). Omentin-1 increased in Ovx+Exe compared to Sedentary and SHAM, by56/5% and51/6%, respectively; whereas it was significantly decreased by3/1% in Sedentary compared to SHAM (p < 0.05). HOMA-IR induced via ovariectomy significantly decreased by74.7% in Ovx+Exe compared to Sedentary; whereas, it significantly increased by 193.7% in OVX2 compared to SHAM2 (p < 0/05). Also, HOMA-IR decreased in Ovx+Exe compared to SHAM2, but it was n ?t significant. Conclusion: 8 week aerobic-resistance training successfully decreased visceral fat and insulin resistance via increasing omentin-1. So, it seems that 8-week aerobic-resistance training with 70-85% Vo2max is suitable for controlling body weight gain, decreasing visceral fat and insulin resistance and increasing omentin-1 in menopause period. Keywords: Aerobic-resistance training, Visceral fat, Omentin-1, Insulin resistance, ovariectomized (OVX) rats.