بررسي تاثير اسپلينت ضد پرونيشن استاتيك بر عملكرد اندام فوقاني سمت غالب كودكان فلج مغزي دايپلژي اسپاستيك 12- 8 ساله

The effects of static anti pronation splint on dominant upper extremity function in spastic diplegic cerebral palsy children with 8 to 12 years old

زمينه و هدف: كودكان فلج مغزی از مراجعين اصلی به مراكز كاردرمانی هستند و دست به عنوان ابزاری مهم در عملكرد روزمره زندگی به حساب مي­آيد. در اكثر كودكان فلج مغزی عملكرد دست دچار اختلال مي­شود. ارتزها و اسپلينت­ها به منظور بهبود پوزيشن، دامنه حركتی، كيفيت حركت و عملكرد دست مورد استفاده قرار مي­گيرند. هدف از اين مطالعه بررسی تاثير اسپلينت ضد پرونيشن استاتيك برعملكرد اندام فوقانی، دامنه حركتی، شدت اسپاستي­سيتی مفاصل آرنج، ساعد و مچ دست و قدرت پينچ (Pinch) و گريپ ( (Grip سمت غالب كودكان فلج مغزی دايپلژی اسپاستيك 12- 8 ساله مي­باشد. روش بررسی: روش مطالعه در اين پژوهش از نوع مداخله­ای در دو گروه مورد و شاهد مي­باشد. 30 بيمار فلج مغزی دايپلژی اسپاستيك 8 تا 12 ساله كه معيار ورود را داشتند، به طور تصادفی در يكی از دو گروه مورد يا شاهد قرار گرفتند. بيماران گروه مورد از يك اسپلينت ضد پرونيشن استاتيك به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز استفاده كردند. دراين مطالعه از آزمون جبسون - تيلور برای ارزيابی عملكرد اندام فوقانی، گونيامتر برای ارزيابی دامنه­ی حركتی آرنج، ساعد و مچ دست، مقياس آشورث اصلاح شده برای ارزيابی شدت اسپاستي­سيتی آرنج، ساعد و مچ دست و دستگاه دينامومتر ديجيتالی :MIE Medical research Lth برای ارزيابی قدرت گريپ و پينچ استفاده شد. يافته­ها: در گروه مورد نتايج ارزيابي­ها نشان داد كه عملكرد اندام فوقانی (026/0 P≤ )، دامنه حركتی سوپينيشن ساعد (007/0 P≤ )، اكستنشن مچ دست ) 005/0 P≤ )، شدت اسپاستي­سيتی عضلات پروناتور ساعد (001/0 P≤ ) و عضلات فلكسور مچ دست (009/0 P≤ )، قدرت گريپ (001/0 P≤ ) و پينچ (001/0 P≤ ) بهبود معناداری يافتند اما تاثير معناداری بر دامنه حركتی اكستنشن آرنج (075/0 P≤ )، شدت اسپاستی سيتی عضلات فلكسور آرنج (164/0 P≤ ) ديده نشد. در گروه مورد نسبت به شاهد اختلاف­های عملكرد اندام فوقانی (001/0 P≤ )، دامنه حركتی سوپينيشن ساعد (034/0 P≤ )، اكستنشن مچ دست ) 042/0 P≤ )، شدت اسپاستي­سيتی عضلات پروناتور ساعد (009/0 P≤ ) و قدرت گريپ (001/0 P≤ ) و پينچ (001/0 P≤ ) بهبود معناداری را نشان دادند اما تاثير معناداری بر دامنه حركتی اكستنشن آرنج (140/0 P≤ )، شدت اسپاستي­سيتی عضلات فلكسور آرنج (638/0 P≤ ) و مچ دست ( 105/0 P≤ ) ديده نشد. نتيجه­گيری: تحقيق حاضر نشان مي­دهد كه استفاده از اسپلينت ضد پرونيشن استاتيك به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز مي­تواند روش موثری جهت بهبود عملكرد اندام فوقانی، دامنه­ی حركتی سوپينيشن ساعد، اكستنشن مچ دست و شدت اسپاستي­سيتی عضلات پروناتور ساعد و فلكسور مچ و قدرت گريپ و پينچ كودكان فلج­مغزی دايپلژی اسپاستيك باشد. كليد واژه­ها: فلج­مغزی، اسپلينت ضد پرونيشن استاتيك، عملكرد اندام فوقانی، اسپاستي­سيتی، قدرت

Background and Aim : Cerebral palsy (CP) children are the most referral patients to occupational therapy centers. Hand function is important in activity of daily living. There is a hand dysfunction in most cerebral palsy children. Orthosis and splint are commonly used to improve the position , range of motion, quality of movement, arm and hand function. The aim of this study was to investigate the effects of static anti-pronation splint on dominant upper extremity function in spastic diplegic cerebral palsy children with 8 to 12 years old.   Materials and Methods : This interventional study is in a before-after design for two group case and control. Thirty spastic diplegic cerebral palsy children with 8 to 12 years old who had the inclusion criteria, were randomly assigned to case and control group. Patients of case group used a static anti-pronation splint for 2 months, 8 hours daily. In this study the Jebsen Taylor test was used to evaluate upper extremity function, the Goniometer was used to measure ROM of elbow, forearm and wrist, the Modified Ashworth Scale was used to assess spasticity of elbow, forearm and wrist. Power grip and pinch were assessed with MIE device.   Results : In the case group results showed a significant improvement in upper extremity function (0.026), forearm supination ROM (0.007), wrist extention ROM (0.005), forearm muscle pronator spasticity (0.001), wrist muscle flexsor spasticity (0.009), power grip (0.001) and pinch (0.001). The data did not show significant improvement on elbow extention ROM (0.075), elbow muscle flexsor spasticity (0.164). In comparison with control group, the data showed a significant improvement in upper extremity function (P=0.001), forearm supination ROM (p=0.034), wrist extention ROM (P=0.042), forearm muscle pronator spasticity (P=0.009), power grip (P=0.001) and pinch (P=0.001). The data did not show significant improvement on elbow extention ROM (P=0.140), elbow muscle flexsor spasticity (P=0.638) and wrist muscle flexsor spasticity (P=0.105).   Conclusion : The findings show that using static anti-pronation splint for 2 months , 8 hours a day , can be an effective method to improve upper extremity function , range of motion of forearm and wrist , forearm spasticity and power grip and pinch in spastic diplegic cerebral palsy children with 8 to 12 years old .   Key word : Cerebral palsy, Static anti pronation splint, Upper extremity function, Spasticity, Power