معرفي پايداركننده ها در پيشرانه هاي جامد دو پايه

Introduction of the Stabilizers in Double-Base Solid Propellants

تجزيه خودكاتاليستي پيشرانه‌هاي تك پايه و دوپايه، منجر به توليد راديكال‌هاي اكسيدهاي نيتروژن مي شوند، كه راديكال‌هاي توليد شده ضمن كاهش انرژي داخلي پيشرانه، فرآيند تجزيه را نيز تسريع مي‌كنند. براي مقابله با اين فرآيند معمولاً از موادي با عنوان پايداركننده در فرمولاسيون اين نوع پيشرانه‌ها استفاده مي‌شود. پايداركننده هاي متداول معمولاً سمّي هستند، لذا تلاش براي كاهش سمّيت و افزايش قدرت پايداركنندگي بيشتر مورد توجه محققان قرار دارد كه نتيجه آن معرفي پايداركننده هايي مانند سلينوتيلوليت، زيركونيوم سيليكات، مايعات يوني و كلسيم كربنات مي باشد. از طرفي، با افزايش تعداد گروه هاي فنيلي، قدرت پايداركنندگي افزايش مي يابد كه اين موضوع منجر به استفاده از پايداركننده هاي پليمري مانند انواع پليمر و كوپليمرهاي اكريل اميد، مالونانيليدها و غيره گرديد. با توجه به اهميت پايداركننده ها، در اين مقاله ضمن معرفي پايداركننده متداول، ويژگي هاي آن ها نيز به طور خلاصه مورد بررسي قرار گرفته است.

Autocatalysis decomposition of single and double-base propellants is caused to production of nitrogen oxides radicals. Produced radicals, meantime reducing the inner energy of propellant, increased the decomposition process. To restriction of this process, some materials were added to propellant formulation as a stabilizer. Common stabilizers are toxic; therefore, decreasing the toxicity and enhancing the stabilizing ability are focused by most of the researchers, which are resulted to introduction of some stabilizers such as clinoptilolite, zirconium silicate, ionic liquids and calcium carbonate. On other hands, with increasing of the phenyl group amounts, stabilizing ability is increased. This matter is caused to usage of polymeric stabilizers such as various acryl amide polymers and copolymers, malonanilides and etc. Considering to the importance of the stabilizers, in this paper, common stabilizers are introduced and their properties briefly have been investigated.