مطالعه‌ي تطبيقي رازداري پزشكي در بيماري‌هاي مقاربتي

Comparative study on medical confidentiality in sexually transmitted diseases

رازداری اصلی اخلاقی است كه در مجموعه‌ی قوانين كيفری مورد حمايت قرار گرفته است. با اين وجود، رعايت اين اصل برای پزشك در فرض ابتلاء مراجعه‌كننده به بيماری‌های مقاربتی با چالش‌هايی خاص مواجه می‌شود. از يك‌سو رعايت اين اصل، تكليف پزشك محسوب می‌شود اما از سويی ديگر حفظ راز ممكن است ساير اشخاص به‌ويژه نزديكان بيمار را در معرض خطر ابتلاء قرار دهد؛ از اين رو، هشدار به شريك جنسی از مناقشه برانگيزترين موضوعات مطرح در رازداری پزشكی است. افزون بر اين، دولت‌ها جهت انجام مطالعات پژوهشی و اتخاذ سياست‌های پيش‌گيری از شيوع اين امراض، اقدامات تقنينی برای گزارش الزامی موارد ابتلا انجام داده‌اند. سبك اين كار ويژه از ارسال كامل هويت و محل اقامت فرد مبتلا كه حقوق كشور‌هايی مانند اوكراين، ايالات متحده و استراليا در اين دسته قرار می‌گيرند تا گزارش بدون ارائه‌ی اطلاعات حساس نظير نام و نشانی كه كشورهايی نظير تايلند، فرانسه و ايران از اين قبيل هستند را شامل می‌شود. بر خلاف نظام قانونی دولت‌های گروه نخست، در حقوق ايران هم‌چون نظام حقوقی فرانسه، بر وظيفه‌ی قانونی پزشكان به حفظ راز تأكيد شده ضمن اين‌كه تكليف پزشكان بر هشدار به شريك جنسی فرد مبتلا از آن افاده نمی‌شود. صرفاً طبق شروطی خاص و تفسيری مضيق با توسل به علل موجه جرم شامل رضايت فرد، قاعده اضطرار هنگامی كه خطر ابتلا قريب‌الوقوع باشد و برخی احكام خاص قانونی، می‌توان اجازه‌ی نقض راز را به اشخاص در معرض سرايت دريافت.

Confidentiality has long been protected in criminal law as an important ethical principle. With regard to the issue of sexually transmitted diseases, however, health care providers are faced with certain challenges. On the one hand, it is their obligation and duty to respect patient confidentiality, and on the other hand, the possibility of transmission of infection to sexual partners is a rather significant phenomenon. Therefore, health care providers have a crucial role in terms of the conflict of interests and legal duties with respect to sexually transmitted diseases.Medical mandatory reporting to state authorities accompanied by personally identifiable information of the infected person is another controversial issue in the field of confidentiality, which will be discussed in this article by studying various trends in statutes and precedents. It seems that throughout the world, there are two major trends in this respect: in some states, principles of confidentiality are observed even if the patient is infected by sexually transmitted diseases, unless it is inevitable for the safety of third parties such as sexual partners in a narrow implementation of Acts. States like Iran, France and Thailand are examples of such governments. In some countries, however, partner notification and compulsory notification by personally identifiable information of patients are mandatory for epidemiologic reasons. The United States, Australia and Ukraine are some of the countries that fall within this category. In Iranian legal system, the duty to respect confidentiality is emphasized and partner notification cannot be considered as a legal duty and therefore it is not legally permitted. Merely in emergency condition and under a narrow interpretation of law and by resort to patients informed consent, necessity and explicit law permission, breaching of confidentiality is justified.