ﮐﺎروﯾﮋه ﻫﺎي ﻗﺪرت ﻧﺮم در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﭼﯿﻦ

قدرت نرم يكي از مهم ترين جنبه هاي استراتژي خارجي چين محسوب مي شود. قدرت نرم چين عمدتاً به عنوان ابزاري براي اهداف دفاعي و نه تهاجمي تلقي مي شود. تاكيد پكن بر ثبات و صلح با همه كشورها، ترويج تصويري بهتر از چين، اصلاح برداشت هاي خارجي و تكذيب «تز تهديد چين»، تضمين امنيت انرژي براي تداوم توسعه اقتصادي به منظور همكاري بيشتر با كشورهاي درحال توسعه، ايجاد شبكه اي از متحدان، تلاش براي رقابت مبتني بر قدرت نرم با قدرت هاي بزرگ در بلندمدت، اهداف مهمي هستند كه چين با استفاده از قدرت نرم به دنبال تحقق آن هاست. در اين مقاله با بررسي منابع و ابزارهاي قدرت نرمِ چين درمي يابيم كه منابع قدرت نرمِ چين مبتني بر همان سه عنصر تعريف شده توسط «جوزف ناي» يعني «فرهنگ»، «ارزش هاي سياسي» و «ماهيت و سبك سياست خارجي» است. با وجود اين، رهيافت چيني ها نسبت به قدرت نرم با اين عناصر تفاوت هاي قابل توجهي دارد. درحالي كه تعريف ناي از قدرت نرم، نشان گر فرهنگ معاصر آمريكا است، نگرش چين به قدرت نرم بر فرهنگ سنتي اين كشور تاكيد دارد. ناي بر جذابيت ارزش ها و نهادهاي سياسي آمريكايي از جمله دمكراسي و حقوق بشر تاكيد مي كند، درحالي كه ارزش هاي سياسي چيني در هر سه منبع قدرت نرم اين كشور اعم از فرهنگ، اقتصاد و سياست يافت مي شود و نمي توان آن را به عنوان يك منبع صرف و منفك از سايرين يادكرد. در حوزه فرهنگ، ارزش هايي چون «جهان هماهنگ» با توجه به گسترش «دكترين مين» و ارزش هاي كنفوسيوسي، درحوزه اقتصاد جذابيت الگوي توسعه اقتصادي چين(اجماع پكن) ودر حوزه سياست، «سياست حسن هم جواري» مورد توجه قرارگرفته است.