تاثير دو روش ريلاين مستقيم و غير مستقيم دردقت ابعادي سد كامي- خلفي

Effect of two relining method on the dimensional accuracy of posterior palatal seal: an in viro study

  زمينه و هدف: سد كامی- خلفی ( Posterior palatal seal) يكی از مهم‌ترين نواحی برای تأمين سيل پروتز كامل فك بالا است . هدف اين مطالعه ارزيابی دقت ابعادی دو روش ريلاين مستقيم و غيرمستقيم بر روی ناحيه P.P.S بود .   روش بررسی: يك مدل بدون دندان فك بالا انتخاب شد. يك لايه موم به ضخامت 5/1 ميلی‌متر جهت ايجاد فضا برای ماده ريلاين روی مدل اصلی خوابانده شد و با ماده قالب‌گيری سيليكونی از آن قالب‌گيری انجام گرفت و 20 عدد كست گچی ريخته شد. با قرار دادن موم، روی كست‌های گچی و طی فرآيند مفل‌گذاری 20 عدد بيس دنچر آماده گرديد. روش ريلاين مستقيم (به صورت Chair side با ماده GC reline ) و غيرمستقيم (با ماده قالب گيری Acrosoft TC و پخت با آكريل Acropars ) در اين مطالعه ارزيابی شدند. بيس‌های ريلاين شده روی مدل اصلی قرار داده شدند و فاصله بين آن‌ها در ناحيه در 5 نقطه (دو نقطه در قله ريج، دو نقطه در عميق‌ترين بخش كام، يك نقطه در وسط كام) با استفاده از استريوميكروسكوپ اندازه‌گيری و هر اندازه‌گيری 5 بار تكرار گرديد و ميانگين تغييرات ابعادی محاسبه شد. جهت مقايسه گروه‌ها از آزمون Multivariate analysis استفاده گرديد.   يافته‌ها: درز ناحيه P.P.S رنجی از 86/740 ميكرومتر تا 49/2356 ميكرومتر را نشان داد. روش مستقيم (56/60 ± 81/1011) ميزان درز كمتری را در مقايسه با غيرمستقيم (13/113 ± 8/2056) نشان داد و دو روش اختلاف آماری معنی‌داری داشتند ( 0001/0 P < ) .   نتيجه‌گيری : روش ريلاين مستقيم درز كمتری را در ناحيه P.P.S در مقايسه با روش ريلاين غيرمستقيم نشان داد. با روش ريلاين مستقيم تطابق بيس دنچر در ناحيه P.P.S بهتر خواهد بود .

  Background and Aims: Posterior palatal seal is one of the most important areas to support maxillary complete denture. The aims of this study was to evaluate the dimensional accuracy of both direct and indirect relining methods on the maxillary posterior palatal seal area.   Materials and Methods: A maxillary edentulous model was selected. A 1.5 mm layer of wax was placed on the model to create a space for relining material and impression was done by the silicone material and 20 casts was prepared. By putting the wax on the casts and performed of flasking, 20 dentures were prepared. Direct reline method (as Chair side with GC reline) and indirect method (with Acrosoft-TC and firing with Acropars 100) were evaluated. The relined bases were put on the model and the spaces between them in five points (two points on the ridge , two points in the deepest part of palate and one point in the middle of palate) were calculated by the Stereo microscope and each calculations was repeated 5 times and the mean dimensional changes was measured. To compare the groups, data were analyzed using multivariate analysis.   Results: The gap of P.P.S area was between 740.86 and 2356.49 . Direct method (1011.81±60.56) had a lesser gap in comparison with indirect (2056.8±13.13), and both method showed a significant statistic variance (P<0.0001).   Conclusion: Direct method showed a lesser gap in comparison with indirect method. By direct method adaptation of the denture in the P.P.S area would be better.