مقايسه نتايج دو برش 2/3 و 65/2 ميليمتري در فيكوامولسيفيكاسيون

Comparing the results of 3.2 and 2.65 mm main Incisions in Phacoemulsification

زمينه و هدف: «فيكوامولسيفيكاسيون» روش مدرن جراحي كاتاراكت است كه اين جراحي را از يك عمل با برش بزرگ به عملي با برش كوچك ارتقا داده و موجب ترميم سريع‌تر زخم و بازگشت بينايي مي‌شود. بنابر اين هدف از انجام اين مطالعه مقايسه كارآيي و عوارض دو برش 2/3 ميلي‌متري و 65/2 ميلي‌متري در فيكوامولسيفيكاسيون مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني كه در بيمارستان امير كبير اراك صورت گرفت، 78 بيمار با كاتاراكت وابسته به سن به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. نيمي از آنها تحت برش 2/3 ميلي‌متري(گروه اول) و بقيه تحت برش 65/2 ميلي‌متري (گروه دوم) قرار گرفتند. به رغم استفاده از استرومال هيدراتاسيون و در صورت باقي ماندن نشت، بالافاصله بعد از عمل، يك سوچور در بيماران تعبيه مي‌گرديد. روز بعد از عمل، بيماران از لحاظ پرولاپس عنبيه بررسي مي‌شدند و در صورت وجود آن، يك عدد سوچور تعبيه مي‌شد. يافته‌ها: نشت مايع زلاليه از اتاق قدامي در گروه‌هاي اول و دوم به ترتيب 7/7 درصد و 6/2 درصد بود. دو گروه اول و دوم به ترتيب به 1/5 درصد و 2/3 درصد استرومال هيدراتاسيون نياز داشتند كه در حقيقت نياز به سوچور در دو گروه اول و دوم به ترتيب 6/2 درصد و 0 درصد بود. در هيچ يك از دو گروه پرولاپس عنبيه رخ نداد. نتيجه‌گيري: اختلاف آماري معني‌داري از نظر نشت زخم و نياز به سوچور و ميزان پرولاپس عنبيه وجود نداشت(05/0p > ). هم‌چنين در نوكليوس‌هاي با سختي متوسط و پايين، برش كوچك‌تر و در نتيجه پايدارتر (يعني 65/2 ميلي‌متري) ارجح بود.

Background: Phacoemulsification is a modern cataract surgery that developed surgery from large incisions into smaller incision size and led to faster wound heal and earlier visual rehabilitation. The purpose of this study was to compare the outcomes and complications of 3.2 and 2.65 mm main Incisions in phacoemulsification. Materials and Methods: In this clinical study in Amir Kabir Hospital of Arak, 78 patients with senile cataract were divided into two groups. Half of them experienced 3.2 mm main incision (first group) and the others were under main incision with 2.65 mm (group 2). Immediately after operation if patients had a wound leak, the standard stromal hydration was used; and a suture was placed. A day after operation, the patients were examined in the light of iris prolapse, if it existed, then a suture would be palced. Results: The occurrence of anterior chamber wound leak was 7.7% and 2.6% in group 1 and group 2, respectively. Stromal hydration was needed 5.1% and 3.2% in group 1 and group 2 respectively. In fact, suture was needed 2.6% and 0.0% in group 1 and group 2, respectively. There was no iris prolapse in both groups. Conclusion: There was no statistically significant difference between two groups from the point of view of wound leak and the need for suture and the rate of iris prolapse(p > 0.05). Also, in low or intermediate nuclear density grade, the smaller and the more permanent incision with 2.65 mm is preferred.