بررسي اثر استفاده از كلرهگزيدين، سديم هيپوكلريت و هيدروژن پروكسايد بر روي ميزان ميكروليكيج در باندينگ‌هاي نسل هفتم

Effect of three disinfectants (chlorhexidine, sodium hypochlorite and hydrogen peroxide) on the microleakage of 7th generation bonding agents

  زمينه و هدف: در اين مطالعه اثر كلرهگزيدين 2%، سديم هيپوكلريت 5/2% و هيدروژن پراكسايد 3% به عنوان سه ماده ضدميكروبی مؤثر كه در دندانپزشكی استفاده می‌شوند، روی ميزان ميكرو ليكيج باندينگ‌های نسل هفتم به عنوان آخرين نسل باندينگ‌ها بررسی شد.   روش بررسی: 45 دندان خلفی كشيده شده و بدون پوسيدگی جمع‌آوری و ضدعفونی شدند، سپس روی سطوح باكال و لينگوال آن‌ها حفره كلاسيك كلاس V تراشيده شد (90 حفره)، سپس به صورت اتفاقی به چهار گروه تقسيم شدند، سه گروه ده دندانی (20 حفره‌ای) برای مواد مورد آزمايش و يك گروه 5 دندانی (10 حفره‌ای) به عنوان گروه كنترل. دندان‌های هر گروه تحت تاثير مواد ضدعفونی‌كننده قرار گرفتند و سپس با باندينگ نسل هفتم (Optibond all in one, kerr) تحت دستور كارخانه سازنده باند شده و درنهايت روی آن‌ها كامپوزيت فرم داده شده و پاليش شدند. در گروه كنترل قبل از باند كردن باندينگ هيچ‌گونه ماده ضدعفونی‌كننده‌ای استفاده نشد. پس از تحمل 1000 سيكل حرارتی (5 درجه و 55 درجه به مدت 30 ثانيه) دندان‌ها در محلول متيلن بلو 5% قرار گرفته و بعد از سكشن در جهت مزيوديستالی، هر حفره از لحاظ ميزان نفوذ دای درون آن زير استريوميكروسكوپ (Olympus, Japan) اندازه‌گيری شد و آناليز داده‌ها توسط تست Kruskal-Wallis صورت گرفت.   يافته‌ها: تست (05/0 a = ) Kruskal-Wallis نشان داد استفاده از مواد مورد استفاده در آزمايش (كلرهگزيدين 2%، هيدروژن پراكسايد 3% و هيپوكلريت سديم 5/2%) به طور معنی‌داری روی ميانگين آماری تأثيری نداشته است. اين نتايج چه در سطح اكلوزال حفره‌ها (12/0 P= ) و چه در سطح جنجيوال حفره‌ها (3/0) صدق می‌كرد.   نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج اين مطالعه استفاده از كلرهگزيدين 2%، سديم هيپو كلريت 5/2% و هيدروژن پراكسايد 3% در حفره تراش در هنگام استفاده از باندينگ نسل هفتم (Optibond all in one, Kerr) تأثير مخربی بر باند ادهزيو ندارد .

  Background and Aims : The aim of this study was to evaluate the effect of chlorhexidin 2%, sodium hypochlorite 2.5% and hydrogen peroxide 3% as three effective and regular disinfectants on the microleakage of 7th generation bonding agents in vitro.   Materials and Methods: 45 extracted molar teeth without carries were collected and disinfected. On buccal and lingual aspects of these teeth conventional class V cavity preparation were done (90 cavities), then randomly divided to 4 groups, three of them had 10 teeth (20 cavities) and one of them had 5 teeth (10 cavities) as control group. Cavities in each experimental group prepared with one of the disinfectants and then 7th generation bonding (Optibond all in one, kerr) was used as noted by manufacturer, then cavities filled with composite and polished. Bonding agent was used without our previous disinfectants manipulation in control group. Specimens were thermocycled with 1000 thermal cycles between 5 and 55 0 C each for 30 seconds and then immersed in the methylene blue 5%, then sectioned mesiodistally and investigated for microleakage under stereomicroscope (Olympus, Japan). Data were analyzed using Kruskal-Wallis and Wilcoxon mean rank tests.   Results: Despite the lower mean rank values for the untreated group at both occlusal and gingival aspects, the Kruskal-Wallis procedure (α=0.05) showed that the treatment factor did not significantly affect the mean rank values neither in occlusal (P=0.12) nor in gingival (P=0.39) part of cavities.   Conclusion: According to the results of this study, antimicrobial agents such as chlorhexidine 2%, sodium hypochloride 2.5% and hydrogen peroxide 3% can be used perior to 7th generation dentin bonding agent(Optibond all in one, kerr) without much concern.