بررسي اثربخشي آموزش برنامه رانندگي ايمن بر استفاده از تجهيزات ايمني رانندگان موتورسيكلت

Effectiveness of training in safety riding program on motorcycle rider use of safety equipment

سابقه و هدف: صدمات ترافيكي و تصادفات نهمين عامل مرگ ومير در جهان محسوب مي شوند. رانندگان موتورسيكلت چيزي در حدود 14 درصد از كل مرگ وميرهاي ترافيكي جهان را به خود اختصاص داده اند. يكي از عوامل اصلي كه سلامت موتورسواران را در حين رانندگي تهديد ميكند عدم استفاده از تجهيزات ايمني ميباشد. پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي آموزش برنامه رانندگي ايمن بر استفاده از تجهيزات ايمني رانندگان موتورسيكلت انجام شد. روش بررسي: طرح پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره­ پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه رانندگان موتورسيكلت شهرستان بابل بود. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده 60 نفر انتخاب شدند كه اين تعداد بهصورت تصادفي 30 نفر در گروه آزمايش و 30 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. شركت كنندگان پرسشنامه رفتار رانندگي راكبين موتورسوار را تكميل كردند. برنامه آموزش رانندگي ايمن به مدت هشت هفته، 16 جلسه و 32 ساعت به گروه آزمايش آموزش داده شد و به گروه كنترل آموزش داده نشد. به منظور تجزيه وتحليل داده ­ها از تحليل واريانس با اندازه­ گيري مكرر استفاده شد. يافته­ ها: نتايج به دست آمده نشان داد بين نمرات استفاده از تجهيزات ايمني رانندگان موتورسيكلت در پيش آزمون با پس آزمون و پيگري گروه آزمايش (767/4= F) تفاوت وجود داشت كه در سطح( 1000/0P < ) معني دار بود. اين تفاوت در نمرات گروه كنترل مشاهده نشد. نتيجه­ گيري: آموزش برنامه رانندگي ايمن، رفتار استفاده از تجهيزات ايمني را در رانندگان موتورسيكلت بهبود بخشيد. آموزش نقش مهمي در استفاده از تجهيزات ايمني در بين موتورسواران دارد.

Background and Objectives: Traffic injuries and accidents are the ninth fatality cause in the world. Motorcycle riders account for about 14% of all traffic fatalities in the world. One of the main factors that threaten the Motorcycle riders’ safety while, driving is not using safety equipment. The present study aimed to investigate effectiveness of training in safety riding program on Motorcycle rider use of safety equipment. Materials and Methods: The research design was quasi-experimental with pretest-posttest and control group and the follow-up period. The study sample included all motorcycle riders city of Babol. Using simple random, sample of 60 randomly selected the number 30 assigned in the experimental group and 30 in the control group. Participants completed on Motorcycle Rider Behavior Questionnaire. Safety riding training program was taught for eight weeks, 16 sessions and 32 hours for the experimental group and the control group received no training. To analyze the data Multivariate analysis of covariance was used. SPSS version 21 was used for statistical analysis. Results: The results showed that there were significant differences the use of safety equipment scores motorcycle rider at pre-test with post-test (F= 32/824, P=0/001) and follow- up (F= 12/692, P= 0/001 experimental group,This difference was not observed in the control group scores. Conclusion: safety riding training program to improve the use of safety equipment on the Motorcycle rider. Safety riding training program plays an important role in the use of safety equipment among motorcyclists.