اثربخشي آموزش مبتني بر تلفيق تحليل تعاملي ـ شناختي بر رضايت زناشويي

fficacy of the Education Based on the Integration of Transactional-cognitive Analysis on Marital Satisfaction

زمينه و هدف: يكی از جنبه‌های مهم هر نظام زناشويی رضايتی است كه هر يك از زوجين در ازدواج تجربه می‌كنند. با توجه به اهميت كاربرد رويكرد‌‌های التقاطی در اين زمينه، اين پژوهش به منظور بررسی تأثير روش روانی ـ آموزشی تحليل تعاملی ـ شناختی بر رضايت زناشويی انجام شد. روش بررسی: اين مطالعه مداخله‌ای با استفاه از روش نمونه‌گيری در‌ دسترس با جايگزينی تصادفی در سال 89ـ1388 در 10 زوج در گروه آزمايشی و 10 زوج در گروه گواه انجام شد. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی از بين زوج‌هايی كه به مراكز مشاوره‌ تحت نظارت سازمان بهزيستی شهرستان يزد مراجعه كرده بودند، انتخاب شدند. گروه آزمايش تحت آموزش تحليل تعاملی ـ شناختی قرار گرفتند و بر روی گروه گواه مداخله‌ای اعمال نشد. رضايت زناشويی با استفاده از پرسشنامه رضايت زناشويی انريچ، قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيری شد. در نهايت داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: دوره روانی ـ آموزشی روش تحليل تعاملی ـ شناختی به‌طور معنی‌دار(05/0>p) موجب افزايش رضايت زناشويی در خرده مقياس‌های ويژگی‌های شخصيتی، فعاليت‌های مربوط به اوقات فراغت و نقش‌های مربوط به برابری زن و مرد در پرسشنامه رضايت زناشويی انريچ شد. نتيجه‌گيری: تحليل تعاملی ـ شناختی با آموزش در مورد تنظيم روابط، هم‌چنين تغيير شناخت‌های ناكارآمد كه در نتيجه روابط زناشويی مخرب ايجاد يا تشديد شده، با تغيير عوامل درون فردی و ميان فردی باعث افزايش ميزان رضايت زناشويی می‌شود.

Backgrounds and aim: one of the most important aspects of every marital system is the satisfaction experienced by both sides. With respect to the importance of applying integrative approaches in such an issue, this study was conducted in order to investigate the effect of mental-educational method of interactive-cognitive analysis on marital satisfaction. Methods: The present interventional study was conducted based on the method of in access sampling with random replacement (2007-2008) with ten couples in experimental group and 10 couples in control group. Examinees were randomly picked out of couples referred to consulting centers of Yazd Wellbeing Organization. Experimental group underwent education based on the integration of Transactional-cognitive analysis, while control group did not receive any treatment. Marital satisfaction was evaluated by means of Enrich Marital Satisfaction Questionnaire, before and after intervention. Results: Mental-educational method of interactive-cognitive analysis, significantly (P0.05>) increased marital satisfaction in terms of sub-scales of personal traits, leisure activities, and roles related to man-woman equality. Conclusion: It can be concluded that Transactional-cognitive analysis with an education on relation setting, as well as verifying malfunctioning cognitions resulted from or escalated due to destructive marital relations, leads to an increase in marital satisfaction, with altering inter and intra-personal factors.