بررسي تاثير افزودن ذرات نانوهيدروكسي آپاتيت و نانو زينك اكسايد بر استحكام باند برشي براكت هاي فلزي باند شده با سمان گلاس آينومر رزين مديفايد

زمينه و هدف: استفاده از مواد آزادكننده فلورايد جهت باندينگ براكت هاي ارتودنسي كه مي تواند سبب كاهش ريسك پوسيدگي در اطراف اين براكت ها شود، زماني قابل توجيه است كه استحكام باند برشي قابل قبولي داشته باشند. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير افزودن ذرات نانوزينك اكسايد (NZnO) و نانوهيدروكسي آپاتيت (NHA)بر استحكام باند برشي سمان گلاس آينومر رزين مديفايد (RMGI) و مقايسه آن با كامپوزيت نوري ارتودنتيك مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي از هشتاد دندان پره مولر انسان استفاده شد. نمونه ها به طور تصادفي در چهار گروه قرار گرفتند: گروه1: كامپوزيت Transbond XT (گروه كنترل)، گروه2: سمان (RMGI (Fuji II LC و در گروه 3 و4 به ترتيب مقادير 5% و 2%، NHA وNZnO به سمان RMGI افزوده شد.پس از باندينگ براكت ها به سطح ميناي اچ شده، استحكام باند برشي محاسبه گرديد. ميزان ادهزيو باقيمانده بر سطح مينا بر اساس مقياس( Adhesive Remnant Index (ARIتعيين شد. از آزمون هاي آماريOne-way ANOVA و Kruskal-Wallis جهت آناليز داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از آناليز One-way ANOVA نشان داد كه تفاوت آماري معناداري از لحاظ ميزان استحكام باند بين چهار گروه وجود ندارد. (075/ 0=p)، ميانگين استحكام باند در گروه 1-4 به ترتيب 61/ 4±43/ 15،34 /4±95/ 14، 65/ 3±97/ 17و 59/ 3±08/ 17بود. بر اساس آناليز Kruskal-Wallis تفاوت آماري معناداري در مقياس ARI بين چهار گروه وجود نداشت. (413/ 0=p) نتيجه گيري: تمامي گروهها استحكام باند برشي مشابهي داشتند و افزودن ذرات NZnO وNHA هيچ گونه تاثير منفي بر استحكام باند برشي سمان RMGI نداشت. در تمامي گروهها پس از شكست باند كمتر از نيمي از ادهزيو روي مينا باقي ماند.