نقش توانمندسازي كاركنان در افزايش بهره‌وري

توانمندسازي كاركنان يكي از عوامل اصلي و اساسي در افزايش بهره‌وري و در واقع، پيش‌نياز افزايش بهره‌وري است. در پژوهش حاضر به بررسي ارتباط ابعاد توانمندسازي روانشناختي كاركنان با ميزان بهره‌وري پرداخته شده است. ‌اين تحقيق بر اساس اهداف و ماهيت توصيفي تحقيق، بر مبناي روش جمع‌آوري داده‌ها از نوع پيمايشي و به لحاظ روش تحليل داده‌ها از نوع مطالعات همبستگي مي‌باشد. اين پژوهش در دانشگاه يزد انجام شده و جامعه آماري تحقيق شامل؛ كاركنان دانشگاه‌يزد (رسمي‌و پيماني) (430 نفر) مي‌باشند كه با استفاده از فرمول نمونه‌گيري جامعه محدود كوكران و روش نمونه‌گيري طبقه‌بندي شده، 110 نفر به عنوان نمونه‌ي آماري انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها دو پرسشنامه بوده است، يك پرسشنامه‌ي استاندارد توانمندسازي روانشناختي كاركنان اسپريتزر و ديگري پرسشنامه‌ي عملكرد پاترسون در ارتباط با سنجش بهره‌وري نيروي انساني كه پس از اطمينان از روايي و پايايي آن‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. به‌منظور تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS.16 از روش‌هاي آماري همبستگي كندال استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بين توانمندسازي روانشناختي و ابعاد آن (احساس شايستگي، معني‌دار بودن، موثر بودن) با بهره‌وري فردي كاركنان، همبستگي مثبت و ناقصي وجود دارد و بين احساس اعتماد با بهره‌وري، همبستگي معكوس و ناقصي وجود دارد. ‌##